فشار چشم هنگامی بالا می رود که خروج مایع زلالیه از چشم با اختلال و کندی مواجه شود. تولید اضافی این مایع در چشم علت دیگری برای توجیه بیماری است که البته اهمیت کمتری دارد.
افزایش فشار چشم را نمی توان تنها با نگاه کردن به چشم تشخیص داد. فرد مبتلا به طور معمول احساس به خصوصی در خود نمی کند یا ممکن است فقط یک جور ناراحتی خفیف در چشمانش داشته باشد. این نوع گلوکوم شایع ترین گونه است و در اصطلاح پزشکی به آن گلوکوم زاویه باز یا گلوکوم ساده مزمن می گویند (مزمن به معنایتدریجی و با سیر دراز مدت است). پس از سن چهل سالگی به ویژه از پنجاه سالگی به بعد اوضاع به مراتب وخیم تر می شود. هر چند اگر پدر یا مادر به آب سیاه زاویه باز مبتلا باشند در سن های پایین تر هم بیماری ایجاد می شود. با پیشرفت بیماری ممکن است فشار چشم به طور نامنظم تا چهل میلی متر جیوه و حتی بیش از آن نیز بالا برود و چندین سال طول بکشد تا آسیب وای وارد آمده بدون آن که حتی خود بیمار هم متوجه شود واضح و مشخص شوند. زیرا چشم برخلاف فشار بالا می تواند قدرت بینایی مرکزی خود را سال ها حفظ کند. اگر این بیماری درمان نشود کوری تدریجی به دنبال خواهد داشت. از دست رفتن بینایی محیطی به دلیل تحلیل پیش رونده عصب بینایی است که ابتدا به صورت پیدایش نقطه های کور در وسط میدان مینایی ایجاد می شود.
این نقطه های کور به هم پیوسته و به صورت کمانی در می آیند که ممکن است در نیمه فوقانی یا هر دو نیمه میدان بینایی به وجود آیند.
میدان بینایی محیطی فضایی است که در حالت مستقیم نگه داشتن سر و چشم، از محیط اطراف قابل رویت است. در زندگی روزمره داشتن میدان بینایی محیطی به اندازه بینایی مرکزی در پیدا کردن مسیر حرکت مهم است. در منطقه مرکزی بینایی، قادر به دیدن کوچک ترین چیزها هستیم مانند دیدن حرف هایی که اکنون روبروی چشم شما است. هم چنین از محیط کنار نیز منظره ای با وضوح و روشنی کمتری می بینید. برای مثال با نگاه کردن به کتابی که در دست دارید بی اختیار دست هایتان را هم می بینید. بینایی محیطی در خیابان شما را از وجود ماشین یا عابر پیاده ای که از کنارتان می گذرد آگاه می کند یا همین طوری که قدم می زنید و به سمت جلو نگاه می کنید متوجه پله یا لبه پیاده رو هم می شوید.
حتی در صورت فقدان میدان دید محیطی باز هم دید مرکزی به اندازه طبیعی خود وجود دارد. برای مثال هنگام رانندگی اتومبیل روبرویی به وضوح دیده می شود. ولی اگر تصویر عابر پیاده از بخش معیوب یا کور میدان دید محیطی راننده بگذرد متوجه آن نخواهد شد. علت بسیاری از حادثه های رانندگی، نداشتن دید محیطی است، زیرا در معاینه چشم برای گرفتن گواهینامه رانندگی فقط دید مرکزی را بررسی می کنند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
