بله نوزادان نیز ممکن است به نوعی از گلوکوم مبتلا باشند. علت آن رشد بافت غیرطبیعی در زاویه چشم نوزاد است که نسبت به خروج مایع زلالیه چشم مقاومت نشان می دهد. والدین نخست متوجه حالت ترس از نور (واکنش بسته شدن چشم در برابر نور) یا آب ریزش چشم کودکشان می شوند هر چند که چشم ملتهب و قرمز نیست. یا ممکن است در قرنیه چشم طفل حالت تاری و کدورت هم دیده شود.
کره چشم نیز مانند اعضای دیگر بدن رشد کرده و بزرگ می شود اما افزایش حجم و اندازه چشم در این کودکان به دلیل جبران فشار بالای آن می باشد. پدر و مادرها بیشتر از چشمان درشت و زیبای کودک شان تعریف و تمجید می کنند ولی نمی دانند که این ممکن است نشانه بیماری باشد و در صورت درمان نشدن منجر به کوری شود. برخی مواقع این حالت فقط در یک چشم پیش می آید. به این ترتیب بزرگی چشم بیمار در مقایسه با چشم دیگرش جلب توجه می کند و به مرور کدورت و بزرگی قرنیه نمایان می گردد.
هم زمان با بزرگ شدن چشم لایه داخلی قرنیه نمی تواند به راحتی منبسط شود و به علت شکاف ایجاد شده مایع زلالیه وارد قرنیه می شود. به این ترتیب وضع وخیم تر شده و قرنیه به دلیل افزایش فشار چشم، تیره و متورم
می شود. این نوع گلوکوم که بیشتر در ماه های نخست تولد آشکار می شود و با افزایش سن کودک پیشرفت می کند به سبب بزرگ شدن اندازه چشم به آن بوفتالیما (گاو چشمی) می گویند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
