میوتیک ها به خاطر انقباض مردمک چشم بیمار را با مشکل روبرو می کنند. به ویژه اگر کدورتی در عدسی چشم وجود داشته باشد (کاتاراکت نسبی) یا آن که فرد مجبور باشد در محیط کم نور کار کند. مانند رانندگی در نور کم یا وضعیت کارگران در کارگاه هایی که نور مناسب ندارند. میوتیک ها به دلیل انقباض عضله های تطابق چشم را نزدیک بین می کنند و هر چه فرد جوان تر باشد میزان و شدت نزدیک بینی ایجاد شده شدیدتر خواهد بود. البته این نشانه ها چند ساعت پس از ریختن قطره ها برطرف می شوند و بیمار به زودی بینایی طبیعی خود را به دست می آورد ولی در هر صورت باید قطره های بعدی را نیز سر وقت استفاده کند. انقباض عضله تطابق کننده به صورت یک حالت فشار گنگ و مبهم در اطراف و بالای چشم احساس می شود که به مدت 10 تا 30 دقیقه پس از ریختن قطره به شدیدترین اندازه خود می رسد. این عارضه به طور معمول پس از چند بار مصرف قابل تحمل خواهد شد. حساسیت در پوست پلک یا در بافت ملتحمه چشم می تواند در نتیجه استفاده از این قطره ها ایجاد شود. التهاب عنبیه نیز یکی از عارضه های نادر استفاده از میوتیک ها می باشد. در بعضی موردها ممکن است میوتیک ها برعکس خاصیت معلول خود اثر کرده و گاهی به طور استثناء فشار چشم را افزایش دهند. مانند موردهایی از گلوکوم ثانویه که بر اثر به کار بردن لنزهای درون چشمی یا گلوکومی که پس از عمل جراحی کاتاراکت (آب مروارید) ایجاد می شود.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
