در پست های پیش به خطرهای مصرف ترکیب های آدرنالین اشاره شد. این دارو موجب گشاد شدن مردمک چشم می شود و چنانچه زاویه چشم باریک باشد منجر به آغاز حمله گلوکومایی خواهد شد. بعضی از داروهای مسکن و ترکیب های آتروپین که هنگام گرفتگی و اسپاسم روده و مجراهای صفراوی استفاده می شوند هم دارای اثرهای جانبی مشابهی هستند. با این حال اگر چشم چنین بیمارانی عمل لیزر یا جراحی شود دیگر اتساع مردمک موجب بالا رفتن فشار چشم آن ها نخواهد شد.
ترکیب های کورتیزون (کورتیکواستروئیدها که گاهی فقط کورتون خوانده می شوند) چنانچه التهاب وجود داشته باشد اگر به صورت قرص یا قطره های چشمی و به طور نابجا تجویز شوند نیز برای همه گونه های گلوکوم خطرناک است. بسیاری از مردم نسبت به درمان با کورتون ها واکنش نشان داده و فشار چشم شان بالا می رود. نقش عامل های وراثتی در بروز این واکنش ها به ویژه در افراد مبتلا به گلوکوم بسیار مهم است. اگر نیاز است با کورتون درمان شوید. باید پزشک خانواده و چشم پزشک خود را آگاه کنید به طور معمول مصرف کورتون ها تا مدت نزدیک به دو هفته خطری ایجاد نمی کند ولی چنانچه ادامه یابد می تواند موجب افزایش فشار چشم شود.
حتی اگر نشانه های بیماری وجود نداشته باشد باز هم مصرف کورتیزون می تواند به طور ناگهانی نوع خاصی از گلوکوم را ایجاد کند که گلوکومای استروئیدی (کورتیزونی) خوانده می شود. این بیماری به طور تقریبی مشابه نوع زاویه باز اولیه (مزمن ساده) است و موجب بالا رفتن فشار چشم می شود. ولی چون فاقد هر گونه درد و نشانه ای است بیمار توجهی به آن نمی کند. آسیب های عصب چشمی و از دست رفتن میدان بینایی درست مشابه حالت هایی است که در گلوکوم ساده ایجاد می شود. در نوع استروئیدی این بیماری با قطع دارو اغلب فشار چشم به میزان عادی بر می گردد ولی به طور معمول اختلال های بینایی ایجاد شده باقی خواهد ماند پس همراه با هر درمان درازمدت با کورتون (درمان استروئیدی) لازم است فشار چشم خود را کنترل کنید. پیشتر به خطرهای استفاده از داروهای پایین آورنده فشار خون اشاره شده است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
