در کتب مرجع پزشکی تحت نظر داشتن بیمار به صورت دو ترکیب آمده است.
1. Watch full waiting (منتظر بودن ضمن تحت نظر داشتن دقیق)
2. Active surveillance (نظارت فعال)
حالا سوال این است که چه کسانی کاندید نظارت فعال و یا منتظر بودن ضمن تحت نظر داشتن دقیق هستند؟
اجازه بدهید مثال بزنم:
مرد 80 ساله ای را در نظر بگیرید که بدون علائم بالینی و به طور تصادفی ضمن انجام آزمایشات بیماریابی متوجه سرطان پروستات در او شده ایم از بیمار نمونه گیری به عمل می آوریم آسیب شناسی درجه پایین را گزارش می کند. از بیمار سی تی اسکن لگن به عمل می آوریم آزمون اسکن استخوانهای کل بدن را انجام
می دهیم و هیچ دلیلی برای متاستاز یا دست اندازی سرطان پیدا نمی کنیم. بنابراین با بیماری روبرو هستیم که سه خصوصیت دارد:
1. سن بالا دارد.
2. بیماری در مرحله پایین و I است.
3. سلول های سرطانی درجه پایین دارند.
بر اساس این خصوصیات و با توجه به عوارضی که درمان های سرطان پروستات دارد تصمیم می گیریم اقدام به جراحی، رادیوتراپی یا هورمون درمانی نکنیم و بیمار را به طور کامل تحت نظر بگیریم.
البته باید مجددا خاطر نشان کنم که در دوره درمان سرطان پروستات امکان تعویض تاکتیک مبارزه وجود دارد درست مثل یک بازی فوتبال که مربی ابتدا بازیکنان را با یک تاکتیک وارد زمین می کند اما با توجه به نحوه بازی حریف تصمیم می گیرد تاکتیک جدیدی را در بین دو نیمه به بازیکنانش گوشزد کند تا از میدان مبارزه پیروز خارج شوند. جنگیدن با سرطان پروستات همانند یک بازی فوتبال است که در هر لحظه از بازی امکان دارد دستور یک تاکتیک جدید از طرف مربی صادر شود. اگر در بیماری که تحت نظر است متوجه حالات زیر شویم تصمیم می گیریم پروتکل درمانی را عوض کرده دست به اقدام بعدی بزنیم.
1. متوجه شویم بیماری رشد کرده و علائم بالینی جدید ظاهر شده است.
2. در اندازه گیری های متوالی و دوره ای متوجه افزایش ناگهانی و خارج از انتظار PSA شویم.
3. در بیوپسی های سالیانه که انجام می دهیم متوجه می شویم درجه سلول های سرطانی بالا رفته است.
البته در بسیاری از موارد بیماران تحت نظر معمولا و در عرض 3 سال نیازمند دخالت درمانی جدید می شوند.
حالت دیگری که تصمیم می گیریم از تاکتیک تحت نظر داشتن استفاده کنیم هنگامی است که خطر اقدامات درمانی مثل جراحی، رادیوتراپی (اشعه) و یا هورمون درمانی بالا است یعنی وقتی فواید درمان را در یک کفه ترازو می گذاریم و خطرات آن را در کفه دیگر احساس می کنیم کفه مربوط به خطرات بیشتر است و بیمار سود چندانی از اقدام و دخالت درمانی نخواهد برد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
