از آنجایی که هورمون های مردانه یا آندروژن ها مثل تستوسترون و دی هیدروتستوسترون می توانند باعث رشد سلول های سرطانی پروستات شوند اگر بتوانیم به هر وسیله در مسیر تولید تا تاثیر آن ها بر سلول های پرستات دخالت کرده و مانع از تولید یا تاثیر آن ها شویم تا حدود زیادی می توانیم باعث مهار سلول های سرطان پروستات شویم. این اقدام برای اولین بار در حدود 117 سال قبل و با استفاده از خارج کردن بیضه های یک مرد مبتلا به سرطان پروستات انجام شد هر چند با موفقیت زیادی در آن زمان همراه نبود.
در بدن انسان دو جایگاه برای تولید هورمون های مردانه وجود دارد. 95 درصد هورمون های مردانه در بیضه ها و 5 درصد باقیمانده در غده های فوق کلیه ساخته می شود.
ساخته شدن هورمون های مردانه در بیضه ها دارای یک مسیر طولانی است که از هیپوتالاموس شروع شده و به بیضه ها ختم می شود.
در هیپوتالاموس ماده ای به نام GnRH تولید می شود که خود را به هیپوفیز رسانده و باعث تولید یک هورمون به نام LH می شود LH وارد خون شده و خود را به بیضه ها می رساند. قسمتی از سلول های بیضه که کار تولید تستوسترون را بر عهده دارند تحت تاثیر LH تولید خود را افزایش می دهند. تستوسترون تولید شده وارد جریان خون شده و خود را به قسمت های مختلف بدن رسانده و باعث بوجود آمدن ظاهر مردانه در آوردن ریش و سبیل و… می شود. قسمتی از تستوسترون در پروستات به دی هیدروتستوسترون تبدیل می شود و این ماده آخری به تقسیم سلول های سرطان پروستات کمک می کند.
در هر کجای این مسیر (از هیپوتالاموس تا پروستات) که دخالت کرده مانع تراشی کنیم باعث مهار رشد سلول های سرطانی می شویم. داروهایی که می توانند در هر مرحله مورد استفاده قرار گیرند. لازم به ذکر است که خارج کردن بیضه ها (ارکیوتومی) می تواند با عوارض متعدد مثل گر گرفتگی، چاقی، کاهش تمایلات جنسی، بزرگ شدن پستان ها، ناتوانی جنسی و پوکی استخوان همراه باشد.
به خاطر داشته باشیم هورمون درمانی هنگامی مورد استفاده قرار می گیرد که سرطان پروستات از محدوده پروستات خارج شده و به نقاط دوردست متاستاز داده باشد. (دست اندازی کرده باشد)
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
