تشخیص دیابت بر اساس
بالا بودن میزان قند خون ناشتا
بالا بودن میزان قند خون گلوکز تصادفی پلاسما
بالا بودن قند خون در تست تحمل گلوکز
اندازه گیری قند خون معمولا در پلاسما انجام می شود. پلاسما قسمتی از خون است که گلبول های قرمز آن جدا شده است. گلوکز ناشتای پلاسما نشان می دهد که چه مقدار قند در پلاسمای فرد ناشتا (عدم مصرف مواد غذایی به مدت 8 ساعت) وجود دارد و این مقدار معمولا به صورت میلی گرم در دسی لیتر بیان می شود. گلوکز تصادفی پلاسما نیز به همین صورت می باشد فقط نیازی به ناشتا بودن ندارد. در تست تحمل قند از بیمار خواسته می شود تا مقدار مشخصی گلوکز (آب شیرین) پس از ناشتا بودن مصرف کند و 2 ساعت بعد گلوکز پلاسمای او اندازه گرفته می شود.
یکی دیگر از تست های مورد استفاده دستگاه های اندازه گیری گلوکز خون خانگی هستند که گلوکز تمام خون را اندازه می گیرند و نه فقط پلاسما را که مقدار گلوکز آن حدود 15% کمتر از گلوکز پلاسما می باشد (بعضی دستگاه های گلوکز خانگی طوری طراحی شده اند تا گلوکز خون را به گلوکز پلاسما تبدیل کنند بنابراین بیماران می توانند مقادیر آن را با تست های آزمایشگاهی مقایسه کنند).
تشخیص دیابت با موارد زیر گذاشته می شود:
گلوکز ناشتای پلاسما بیش از 126 میلی گرم در دسی لیتر در 2 نوبت یا بیش تر
گلوکز تصادفی پلاسما بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر وقتی همراه با نشانه های پُر نوشی و پُر ادراری و یا کاهش وزن غیر قابل توجیه باشد.
تست تحمل گلوکز خوراکی بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر 2 ساعت پس از خوردن گلوکز باشد.
اگر فردی یکی از مقادیر فوق را داشته باشد تشخیص دیابت برایش گذاشته می شود. اگر فردی نزدیک به مقادیر فوق را داشته باشد مبتلا به «عدم تحمل گلوکز» یا «پِره دیابت» می باشد ه بدین معنی است که بیمار دارای مقادیر گلوکز پلاسمای ناشتا یا گلوکز تصادفی پلاسما (بالاتر از مقدار نرمال است اما آن قدر غیر طبیعی نیست که برایش تشخیص دیابت گذاشته شود). در افراد غیر دیابتی گلوکز ناشتای پلاسما معمولا بین 90-65 میلی گرم در دسی لیتر است و گلوکز تصادفی پلاسما معمولا بین 110-70 میلی گرم در دسی لیتر و تست تحمل گلوز پلاسما زیر 160 میلی گرم در دسی لیتر می باشد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
