اگر احساس می کنید نمی توانید شرایط را کنترل کنید و از عهده آن برنمی آیید با احترام محیط را ترک کنید و تنها از احساس خودتان صحبت کنید با این بیان که مثلاً «متأسفانه الان آن قدر ناراحتم که ترجیح می دهم تنها باشم و باید بروم بیرون. در اولین فرصت با شما صحبت می کنم؛ ولی الان اصلا نمی توانم این جا بمانم.»
راهکارهای مدیریت خشم:
یک – از همه مهم تر این است که در لحظه عصبانیت و خشم به خودتان یادآوری کنید هر حرفی بزنید و هر کاری بکنید مبتنی بر منطق نیست و بعدا پشیمان خواهید شد. این یادآوری در حکم یک بازدارنده است و شما را از انجام کار شتاب زده و غیرمنطقی باز می دارد.
دو – شما تنها به چند لحظه، فقط چند لحظه «مکث طلایی» نیاز دارید تا از بروز رفتار غیرمعقول وآسیب زا پیشگیری کنید. برای لحظاتی سکوت کنید و هیچ واکنش کلامی یا رفتاری نشان ندهید و آرام در دلتان از یک تا ده بشمارید. این کار ضرری ندارد. شما برای عصبانی و خشمگین شدن همیشه فرصت دارید تا هر حرفی که دوست دارید، بزنید و هر کاری که دوست دارید، انجام دهید.
سه – حتماً و حتماً تلاش کنید حالتی را که در آن قرار دارید، تغییر دهید. اگر ایستاده اید، بنشینید و اگر نشسته اید، بلند شوید. اگر ممکن است، حتی برای چند لحظه آن محیط، اتاق یا فضا را ترک کنید. این کار بسیار موثر و کمک کننده است. از این تفکر اشتباه که طرف مقابل این کار شما را به حساب ضعف تان خواهد گذاشت، دست بکشید. این فقط یک تله روانی است که شما را به جنگی سراسر زیان بار می کشاند.
چهار- در سکوت و مکث چند لحظه ای تان به خودتان قول بدهید در اولین فرصت به خشم تان رسیدگی و آن را به شیوه ای درست و منطقی ابراز کنید؛ فقط الان زمان و شرایط این کار مناسب نیست و به ضررتان تمام خواهد شد.
پنج – نفس عمیق را فراموش نکنید. شما این کار را فقط و فقط برای آرامش خودتان انجام می دهید و در لحظاتی که خشمگین هستید این ارزشمندترین کاری است که می تواند رخ بدهد؛ بنابراین بدون توجه به آن چه گفته می شود و رخ می دهد، چند نفس عمیق بکشید و به خودتان فرمان آرامش بدهید.
شش- سعی کنید در تنفس عمیق به اعضای بدن تان دستور بدهید که خود را رها کنند، عضلات تان را شل کنید تا از حالت تدافعی یا حمله خارج شوند. با دستور آرامش شما، اعضای بدن تان سعی می کنند به سمت راحتی حرکت کنند و آرام باشند.
هفت – یکی از راه های خوب در این شرایط، این است که به طرف مقابل بگویید الان هر دوی ما عصبانی هستیم یا من الان عصبانی و ناراحت هستم و بهتر است بعدا درباره این موضوع صحبت کنیم. این اعتراف به خشم، عامل کمک کننده ای است که گویی «خشم» را خلع سلاح می کند و در واقع با این بیان، شما به اطرافیان و خشم تان می گویید که بر اوضاع مسلط هستید.
هشت – به موضوع و عامل عصبانیت توجه کنید. آیا واقعاً در حد واندازه ای است که شما را از کوره به در و عصبانی تان کند؟ آیا واقعا در این حالت مسئله یا مشکل تان حل می شود؟ به خودتان یادآوری کنید که این موضوع کوچک تر از آن است که شما را به هم بریزد؟ شما نباید آن قدر تحت تأثیر موضوع قرار بگیرید که نتوانید خودتان را کنترل کنید.
نه – اگر احساس می کنید نمی توانید شرایط را کنترل کنید و از عهده آن برنمی آیید با احترام محیط را ترک کنید و تنها از احساس خودتان صحبت کنید با این بیان که مثلاً «متأسفانه الان آن قدر ناراحتم که ترجیح می دهم تنها باشم و باید بروم بیرون. در اولین فرصت با شما صحبت می کنم؛ ولی الان اصلا نمی توانم این جا بمانم.»
ده – فراموش نکنید طرف مقابل شما هم عصبانی است و شاید توان کنترل خشم خود را ندارد از او انتظار نداشته باشید با شما منطقی صحبت کند، از سوی دیگر هر چه بگوید ممکن است بسیار غیر منطقی باشد این حرف های غیرمنطقی، شما را بیشتر عصبانی می کند؛ پس بهتر است شما به این شرایط دامن نزنید.
منبع:روزنامه خراسان
