توضیحاتی برای ارزش غذایی عدس

مصرف عدس چه خاصیت هایی برای بدن ما دارد این گیاه چه فوایدی به بدن ما میرسند می خواهیم به فواید و ویژگی های مصرف این ماده خوارکی اشاره کنیم و انواع عدس را بیشتر بشناسیم

 عدس یکی از حبوبات است که از قدیم الایام در اکثر نقاط دنیا کشت می شده است . گیاه شناسان اعتقاد دارند که عدس حتی قبل از تاریخ نیز وجود داشته است . عدس از نظر مقدر پروتئین بسیار غی است و دربین گیاهان فقط لوبیای سویا بیشتر از عدس پروتئین درد .

عدس گیاهی است یکساله که ارتفاع آن بیش از 30 سانتیمتر نیست . برگهای آن دارای 6 تا 14 برگچه می باشد که در انتهای آن پیچک قرار درد . گلهای عدس رنگ سفید و دارای رگه هایی به رنگ بنفش است . میوه آن غلاف کوچکی است و معمولا در هر غلاف 1 تا 3 عدس وجود دارد .

عدس دو نوع است :

1)عدس رسمی که دانه آن گرد و سنبتا درشت است و رنگ آن سبز مایل به زرد است .

2)عدس ریز یا عدس قرمز که دانه های آن ریز و به رنگ قرمز می باشد .
ترکیبات شیمیایی:

عدس منبع غنی پروتئین و ویتامین های گروه B می باشد .

مواد موجود در 100 گرم عدس بقرار زیر است :

انرژی                    340 کالری

پروتئین                  25 گرم

چربی                     1 گرم

مواد نشاسته ای       60 گرم

کلسیم                  80 میلی گرم

فسفر                     380 میلی گرم

آهن                         7 میلی گرم

پتاسیم                   8 میلی گرم

ویتامین آ                 600 واحد بین المللی

ویتامین ب 1            0/4 میلی گرم

ویتامین ب2             0/2 میلی گرم

ویتامین ب 3             2 میلی گرم

آرسنیک                  1 میلی گرم
خواص داروئی:

عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد . یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است . بعبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد .

عدس یک غذای کامل است و انرژی لازم را برای کارهای بدنی برای انسان تامین می کند .

عدس دارای خواص زیر است

1)عدس زیاد کننده ترشحات شیر است و مادران شیدره حتما باید از آن استفاده کنند .

2)عدس را در کنید و روی پوست ملتهب بگذارید التهاب را برطرف می کند .

3)برای درمان زخم های دهان و گلو و دیفتری عدس را پخته و آب آنرا غرغره کنید .

4)برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید .

5)آش عدس با روغن بادام برای دوران نقاهت بهترین غذاست.

6)پماد در عدس با سرکه برای ترک دست و پا که بعلت سرما عارض شده سودمند است .

7)عدس را می توان بعنوان مسهل هم مصرف کرد چون دارای لعاب زیادی است که در درمان ناراحتی های روده نیز موثر است .

8)عدس پخته را بعنوان مرهم برای زخم نیز می توان بکار برد .
مضرات :

عدس با تمام مزایایی که درد نباید زیاد مصرف شود و در خوردن آن اسراف گردد زیرا اولا دیر هضم است و تولید نفخ می کند ثانیا قابض است و جریان خون را در رگها آهسته می کند . البته می توان برای جلوگیری از این عوارض عدس را با روغن کنجد و یا روغن بادام و با سرکه خورد . ضمنا عدس بعلت داشتن میکروپروتئین برای افرادیکه ناراحتی کلیه مخصوصا تقویت کلیه دارند زیانبخش است .

منبع: پایگاه جامع اطلاع رسانی پزشکان ایران

انتهای پیام/