دو نوع استرس وجود دارد: حاد و مزمن. عامل استرس زای حاد رویدادی است که به طورناگهانی اتفاق می افتد و به سرعت برطرف می شود. واکنش های فرد زمانی که ناگهان در معرض خطر قرار بگیرد پاسخ به استرس حاد خوانده می شود. وقتی استرس مزمن باشد به راحتی برطرف نمی شود بلکه به طور مستمر ادامه می یابد عامل استرس زای مزمن مشکلی است که بعد از مدتی کوتاه برطرف نشود و چندان تغییر نکند. مثال این مورد ناتوانایی فرد در تامین مخارج زندگی خود و خانواده اش است.
سیستم واکنش انسان به استرس برای مواجه شدن با عوامل استرس زای حاد آمادگی دارد. به عنوان مثال وقتی حین رانندگی اتومبیلی وارد خط سیر شما شود بدن شما با واکنش به استرس حاد با آن مواجه می شود. ضربان قلبتان تندتر می شود و ناگهان می ترسید. هدف این واکنش آن است که شما را به واکنش سریع وادار کند تا آن که اتومبیل خود را از سر راه آن اتومبیل دیگر کنار بکشید. ممکن است چند دقیقه بعد از اجتناب از خطر همچنان عصبی باشید و مدتی طول بکشد تا ضربان قلب و تنفستان به حالت عادی برگردند اما بعد از چند دقیقه کلا به حالت طبیعی بر می گردید و آرام می شوید.
زمانی که با استرس حاد مواجه می شویم بدنمان برای واکنش نشان دادن به آن آماده می شود محورهیپوتالاموس- غده صنوبری- آدرنال که مسیری هورمونی است فعال می شود تا به ما کمک کند که با آن عامل استرس زا چه از طریق فرار و چه از طریق جنگیدین و مبارزه مقاله کنیم. نشانه هایی که حاکی از فعال شدن این محور هورومونی هستند عبارت اند از: احساس ترس یا اضطراب، احساس بی قراری جسمی، ناتوانی در تمرکز، عدم احساس گرسنگی، و مشکلات خواب به خصوص مشکل در به خواب رفتن یا بیدار شدن زدتر از حد معمول. همان طور که قبلا شرح دادم همه این موارد به جز احساس ترس یا اضطراب از علائم و نشانه های افسردگی هم هستند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
