بعضی از مردم از زمانی که متولد مشوند گرایش دارند که در برابر استرس واکنش شدیدی از خود نشان دهند. این افراد حتی در شیرخوارگی به سرعت ناراحت می شوند و آرام کردن آنها کار دشواری است. بعضی دیگر یاد گرفته اند که در برابر استرس واکنش شدیدی از خود نشان بدهند. این گونه افراد در دوران کودکی در معرض استرس شدید و غیر قابل کنترلی قرار گرفته بوده اند. ممکن است آنها مورد سوء استفاده جسمی یا جنسی قرار گرفته یا مدت های طولانی تنها رها شده باشند. ممکن است در مدرسه به دفعات مورد زورگویی هم مدرسه ای ها یا تمسخر از سوی معلمان قرار گرفته باشند. چنانچه کودکان با استرس شدید و غیر قابل کنترلی مواجه شوند سال ها بعد از آن نیز در برابر استرس واکنش شدیدی از خود نشان خواهند داد.
همان طور که ساوتویک و همکاران او توصیف می کنند تجارب اولیه زندگی ما می توانند نحوه واکنش ما را به استرس تعیین و برنامه ریزی کنند. بچه موش هایی که آنها را از مادرانشان جدا
می کنند یا آنهایی که مادرانشان تحت استرس قرار می گیرند بعدها در زندگی خوددر برابر استرس واکنش شدیدی از خود نشان می دهند. برعکس بچه موش هایی که همه روزه مورد نوازش مادران خود یا حتی مورد نوازش انسان قرار می گیرند در برابر استرس ا نعطاف پذیری بیشتری دارند. در مورد انسان ها نیز دقیقا چنین مسئله ای را مشاهده می کنیم. افرادی که در کودکی مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند در برابر استرس واکنش شدیدی از خود نشان می دهند و به سختی آرام می شوند. در این افراد سیستم متوقف سازنده استرس از کار افتاده و درست شدن آن مدت ها طول می کشد. برعکس افرادی که از والدین خود گرمی و مراقبت دریافت کرده اند در فائق آمدن بر انواع تجارب استرس زای زندگی موفق هستند.
اکنون پژوهشگران بر این باورند که نحوه واکنش ما به استرس چه از طریق ژن ها به ما به ارث برسد و چه نتیجه آموخته های ما از تجارب زندگی مان باشد بخشی از پازلی است که در توضیح افسردگی مطرح است.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
