با بزرگتر شدن کودکان نیازهای دلبستگی عاطفی انها تغییر می کند کودک بزرگتر نیاز ندارد که هر چند ساعت یک بار به او غذا بدهند اما برای انجام تکالیف درسی به کمک نیاز دارد. او نیاز دارد که دوچرخه سواری و شنا را یاد بگیرد. نیاز دارد که او را به ورزشگاه ببرند. نیاز دارد در هنگام یاد گرفتن مطلب جدید و دشوار ناامیدی و خستگی خود را به کسی ابراز کند. کودکان هم برای برآورده کردن نیازهای جسمانی خود و هم برای مواجه شدن با مسائل و مشکلات دنیای پیچیده ای که در آن زندگی می کنند به مراقبان خود متکی اند.
آنها هم چنین برای برآورده کردن نیازهای روانی خود به والدین شان رو می آورند. کودکانی که رابطه عاطفی خوبی با والدین خود دارند وقتی ناراحت باشند برای کسب آرامش و اطمینان سراغ آنها می روند. والدین به فرزند خود کمک می کنند تا از عهده این گونه احساسات برآیند. آنها این کار را تا حدودی از طریق آرام کردن فرزند خود و تا حدودی از طریق یاد دادن آرام کردن خود به او انجام می دهند. کودکان به خصوص زمانی که ناراحت باشند اغلب از احساسات خود بی خبرند و دلیل بروز آنها را نمی دانند. والدین با صحبت کردن با آنها در مورد احساساتشان و درباره موقعیتی که آنها را ناراحت کرده است به آنان کمک م کنند. به این ترتیب والدین به فرزندان خود کمک می کنند تا احساسات طوفو گاه بسیار شدید خود را دریابند. اغلب دانستن این که چه احساسی داریم و علت آن چیست اطمینان بخش است حتی در شرایطی که مشکل همچنان پابرجا باشد.
هدف دلبستگی عاطفی تغییر کرده است. در حالی که کودکان بزرگتر برای برآوردن نیازهای اساسی خود در نتیجه امنیت و مراقبت جسمانی همچنان به والدین شان متکی هستند والد به طور فزاینده ای منبع حمایت عاطفی به حساب می آید به خصوص برای دختران و زنان. زمانی که دختران رابطه عاطفی خوبی با والدین خود نداشته باشند در معرض ابتلا به افسردگی قرار خواهند گرفت.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
