الگوی اساسی دلبستگی ناایمن بر دو نوع است. این که کدام در یک کودک بروز کند به رفتار والدین بستگی دارد. در الگوی نخست والد کودک اغلب در برابر او عصبانی یا ناشکیباست و بعضی وقت ها هم ممکن است به شدت طرد کننده باشد. چنین والدی برای انتقاد از فرزند خود بهانه هایی متعددی پیدا می کند. ممکن است در مواقعی که کارها به خوبی پیش نمی روند او را سرزنش کند. ممن است به خصوص در مواقعی که کودک اشتباهی را مرتکب می شود با لحنی تحقیرآمیز با او صحبت کند مثلا بگوید تو به درد نخوری، یا احمقی. طرد کردن کودک ممکن است پوشیده و ناآشکار صورت بگیرد. ممکن است والد چنین کودکی بدون این که حرفی بزند به کودک بفهماند که او به اندازه کافی خوب نیست یا آن که مطابق با انتشارات او رفتار نمی کند.
کودک مطرود دیدگاه والد را در مورد خود به منطله حقیقت می پذیرد و در نتیجه فکر می کند که شخص بد و ناقصی است. ممکن است به شدت احساس خجالت کند به خصوص زمانی که مرتکب اشتباهی می شود. از طرف دیگر تا حدودی به این خاطر که هیچ کس دوست ندارد احساس کند که بد است و تا حدودی به این خاطر که می داند بعضی وقت ها والدین او اشتباه می کنند در برابر چنین تصویرری از خود به مقابله بر می خیزد.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
