فرزند با والدین بی تفاوت چنین در می یابد که او و نیازهایش برای پدر یا مادرش مهم نیستند. ممکن است احساس کند که در مقایسه با پدر یا مادر خود جذابیت، هوش، و ارزش کمتری دارد. در بسیاری از مواقع تلقی چنین کودکی این است که بی تفاوتی پدر یا مادر او به این معناست که علاقه ای به او ندارد. از طرف دیگر چون کودک می بیند که والد او نیازهای مادی او را برآورده می سازد و چه بسا در این راه افراط می کند ممکن است در این باره دستخوش احساس گناه و سردرگمی شود.
احتمال زیادی دارد که کودکی که پدر یا مادرش به او بی تفاوت است هر گاه مسئله برآوردن نیازهای عاطفی او مطرح باشد صدایش را پایین بیاورد. او انتظارات خود را از دیگران کاهش
می دهد و یاد می گیرد که از آنها هیچ توقعی نداشته باشد. یدی می گرد که خودش به تنهایی از پس مسائل و مشکلات خود بر بیاید تا این که ناچار نباشد در این زمینه به دیگران تکیه کند. هر قدر درباره احساسات و عواطف خود کمتر حرف بزند از آنها کمتر آگاهی پیدا می کند. در مواقعی که احساسات بدی دارد این بی خبری باعث آرامش او می شود. در نهایت ممکن است در مورد احساسات خود- چه خوب و چه بد- هیچ اطلاعی نداشته باشد.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
