شری گودمن و ایان گانلیب پژوهش هایی را که بر فرزندان مادران افسرده انجام شده بودند مرور کردند. در دوران نوزادی بسیاری از فرزندان مادران افسرده از لحاظ خلق و خو مشکل آفرین هستند. به عبارت دیگر آنها همواره گریه می کنند و آرام کردنشان دشوار است. نوزادی که این ویژگی را داشته باشد ممکن است نتواند ارتباط عاطفی ایمنی با مراقب خود برقرار کند. وقتی این قبیل کودکان بزرگتر می شوند به راحتی عصبانی یا ناراحت می شوند به نظر می رسد چیزهایی که سایر کودکان را ناراحت نمی کند به راحتی می تواند در این قبیل کودکان استرس ایجاد کند. هم چنین آنها وقتی ناراحت می شوند به سختی آرام می گیرند. برای مقابله با استرس و احساسات ناخوشایند در مقایسه با سایر کودکان به کمک زیادتری از طرف والدین خود نیاز دارند.
وقتی کودکان مادران افسرده به مدرسه می روند در دوست پیدا کردن و نگه داشتن دوست با دشواری بیشتری رو به رو می شوند بنابراین ممکن است به اندازه کودکان دیگر دوستانی برای خود نداشته باشند. ممکن است آنها با دوستان خود مرتبا دعوا کنند یا آن که روابط دوستی شان بسیار آسیب پذیر باشد. آنها هم چنین به لحاظ پیشرفت تحصیلی از سایر بچه ها عقب ترند. جای تعجب نیست که ببینیم آنها در مورد خود احساس خوبی ندارند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
