بعضی از کودکان ژن افسردگی را به ارث می برند. هر قدر در خانواده و اقوام پدر و مادر افسردگی شیوع بیشتری داشته باشد احتمال بیشتری وجود دارد که کودکان آن خانواده زمینه ابتلا به افسردگی را به ارث برده باشند. خطر ژنتیکی در ابتدا اغلب به صورت اضطراب تجلی پیدا می کند. کودکانی که چنین زمینه ای دارند بیشتر از کودکان دیگر دچار ترس و واهمه می شوند. بعضی وقت ها از چیزهایی می ترسند که بسیاری از کودکان دیگر از آنها نمی ترسند برای مثال بعضی از کودکان مضطرب می گویند که وقتی والدینشان از آنها جدا می شوند به شدت می ترسند از این که مبادا اتفاق وحشتناکی برای پدر یا مادرشان رخ دهد و آنها نتوانند بار دیگر والدین خود را ببیننند. در حالی که بسیاری از کودکان دیگر چنین ترسی ندارند. کودکانی که مضطرب اند کودکانی که از ا فراد و موقعیت های جدید و نااشنا می ترسند وا ز آنها کناره گیری می کنند ممکن است از لحاظ ژنتیکی در معرض خطر ابتلا به افسردگی قرار داشته باشد.
از طرف دیگر داشتن ژن ابتلا به افسردگی معمولا برای بروز افسردگی کافی نیست. برای آن که افسردگی بروز پیدا کند لازم است فرد تحت استرس های زندگی قرار بگیرد حتی احتمال کمی وجود دارد که کودکانی که ژن افسردگی را دارند قبل از دوره نوجوانی به افسردگی مبتلا گردند. در دوره کودکی والدین این فرصت را دارند تا با کمک کردن به فرزند خود برای مهار کردن احساسات منفی و استفاده از روابط برای سازگار شدن با استرس او را در برابر افسردگی واکسینه کنند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
