نخست این که احتمال کمتری وجود دارد که والدینی که پرورش هیجانی کودک را بر عهده دارد جلوی ابراز احساسات او را بگیرد. والدینی که برخورد تحقیرآمیزی با فرزند خود دارد زمانی که اوضاع به خوبی پیش نمی رود از فرزند خود انتقاد می کند او را سرزنش می کند یا او را مورد تمسخر قرار می دهد. والدینی که با فرزندان خود به این شکل برخورد می کنند در واقع طرد شدگی را به آنها القا می کنند.
دوم این که احتمال زیادی وجود دارد که والدینی که به پرورش هیجانی فرزندان خود می پردازند در حل مسائل و مشکلات فعالانه به آنها کمک کنند. مسئله گشایی راهبرد مقابله ای خوبی برای پیشگیری از ابتلا به افسردگی است.
سوم این که از لحاظ بیولوژیکی واکنش فرزندان این قبیل فرزندان به استرس ضعیف تر است و آنها زمانی که ناراحت اند بهتر می توانند خودشان را آرام کنند. چنین چیزی یافته بسیار جالبی است بعضی از پژوهشگران بر این باورند که صرف صبحت کردن در مورد مشکل کافی است تاکودکان آرام بگیرند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
