در دورانی ده ساله بین 1987 تا 1997 تغییرات چشمگیری در نحوه برخورد با بیماری افسردگی در ایالات متحده آمریکا پدیدار شده و امروز نشانه ها حاکی از ادامه این روند است. در این دوران تعداد بیماران تحت درمان سه برابر شده و از یک درصد به 3/2 درصد رسیده و این در حالی است که درصد کسانی که از خدمات درمانی رایگان استفاده کرده اند به میزان کمی کاهش یافته است. لیکن عمده افزایش هزینه خدمات درمانی برای مبتلایان به افسردگی را می توان ناشی از ورود داروهای جدید به بازار تلقی کرد. در 1987، 37 درصد بیماران از داروهای ضد افسردگی استفاده می کردند و این رقم در 1997 به 75 درصد رسید. در همین دوران سهم بیمارانی که از روان درمانی بهره مند شدند از 70 درصد به 60 درصد کاهش یافت و به همین منوال تعداد متوسط جلسات مشاوره برای روان درمانی نیز کاهش یافته است. در 1987 داروهای بازدارنده جذب مجدد سروتونین مانند پروزاک، زولوفت، پاکسیل، سلکزا و لکزاپرو وارد بازار نشده بود اما در طول ده سال بعد این داروها برای بیش از 130 میلیون نسخه برای خرید داروهای ضد افسردگی در ایالات متحده آمریکا نوشته شد و داروهایی چون پروزاک و پاکسیل و زولوفت در زمره پر مصرف ترین داروهای ضد افسردگی قرار گرفتند. در 2004 میلیادی یک سوم کلیه مراجعات پزشکی بانوان به تجویز داروی ضد افسردگی منجر گردید. در 2005 ده درصد مردم آمریکا از داروهای ضد افسردگی استفاده می کردند. در اینجا دو عالمل با یکدیگر تقابل می کند یکی آگهی های تبلیغاتی است که بیماران را به طور مستقیم به استفاده از داروهای جدید ضد افسردگی تشویق می کند و دوم درمان کنترل شده و برنامه ریزی شده است که اکثرا فرآیند درمانی را مستلزم مراجعه به پزشک عمومی (نه یک روان پزشک) می داند تا هزینه کمتری بابت روان درمانی پرداخت شود.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
