می خواهیم شلختگی را ریشه یابی کنیم و عوامل ایجادکننده آن را بررسی کنیم آیا این امر ژنتیکی است یا به مرور زمان در افراد ایجاد می شود نظر روانشناسان در این زمینه چیست ؟
یک روان‌شناس گفت: محققان معتقدند که در بی‌نظمی، ردپای وراثت به چشم می‌خورد و تنها عوامل محیطی نمی‌تواند منتج به شلختگی شود.
امیر ولی‌زاده اظهار کرد: برخی افراد اصلا به جمع و جور کردن وسایل شخصی خود عادت ندارند و جالب‌تر آن‌که در به‌هم‌ریختگی وسایل و به عبارتی در محیط‌هایی که شتر با بارش گم می‌شود، احساس آرامش بیشتری می‌کنند، در حالی که اطرافیان این قبیل اشخاص از بودن در کنار آن‌ها احساس کلافگی و سردرگمی کرده و با تمام وجود سعی می‌کنند که نظم را در محیط برقرار کنند.
این روان‌شناس ادامه داد: اغلب شلخته‌ها به خاطر بی‌نظمی از جانب همسران‌شان در معرض شماتت قرار می‌گیرند و حتی ممکن است طرد شده و زمینه سردی روابط زناشویی را فراهم کنند؛ چرا که همسران این افراد معتقدند بی‌نظمی و از هم‌پاشیدگی ظاهری می‌تواند نشانه فقدان انضباط فکری، عواطف منسجم و آرامش درونی باشد.
وی افزود: همچنین اکثر مردان معتقدند که زنانی با وضع ظاهری و نوع زندگی شلخته، نمی‌توانند فرزندانی مرتب بار بیاورند و در محیط خانه، باب میل همسرشان رفتار کنند. نشانه بی‌نظمی می تواند در همه یا برخی از امور زندگی باشد. از این‌رو، بهتر است این اختلال را چندان شوخی نگیریم و اگر به واقع فرد منضبطی هستیم، هیچ‌گاه افرادی با این خصوصیت را برای مراوده طولانی‌مدت انتخاب نکنیم.
ولی‌زاده تصریح کرد: افرادی که خویشاوندانی مثل عمو یا خاله شلخته دارند بیشتر در معرض توارث بی‌نظمی هستند و باید بیشتر از سایرین، نظم را تمرین کنند. البته هنوز ژن مشخصی برای انتقال این صفت شناسایی نشده و بسیاری از روانشناسان معتقدند که ریشه مربوط به نظم و بی‌نظمی به دوران کودکی و سنین یک تا سه‌سالگی برمی‌گردد.
این روان‌شناس خاطرنشان کرد: توجه کودکان در این سن و سال به مفهوم دسته‌بندی، طبقه‌بندی، همچنین رعایت نظم و نظام جلب می‌شود. از این‌رو، والدین باید این فرصت را مغتنم شمرده و با روش‌هایی کودکانه، قواعد زندگی اجتماعی از جمله ترتیب چیدمان اشیا را به فرزندشان بیاموزند؛ چراکه شلختگی در بزرگسالی علاوه‌بر زندگی شخصی، می‌تواند موجب تحقیر و تمسخر در محیط کار شده و بی‌اعتمادی اطرافیان را به ارمغان بیاورد.
