اضطراب افسار گسیخته ای که در این مواقع گریبانگیر بیمار می شود می تواند در ارتباط با یک چیز یا واقعه ای خاص هنگام رانندگی، رفتن سر کار، مکالمه تلفنی، قرار گرفتن در ازدحام و شلوغی یا در مکانی مرتفع یا محیطی بسته یا هنگام غذا خوردن باشد. ترس موضعی از این قبیل پس از مستولی شدن در واقع ساز و کار دفاعی بدن است به این معنی که مغز بیمار با محدود کردن موضوع به یک موقعیت خاص در تلاش است که حمله هراس را تحمل پذیرتر کند. اما از آنجایی که ترس مرضی پس از مستولی شدن به دشواری غلبه پذیر است بهترین روش این است که بیمار را با موقعیتی رودر رو کنیم که از آن وحشت دارد. داروهای ضد اضطراب در این شرایط می تواند بسیار موثر باشد چون این داروها تسکین تقریبا آنی می دهند و به طور همزمان با داروهای ضد افسردگی و روان درمانی می توان فشارهای روانی را مهار کرد. روش های آرامش دهنده مانند تنظیم کردن تنفس و شیوه های آرام سازی ذهنی نیز می تواند کمک شایانی به بیمار بکند. هجوم هورمون های اضطراب در برابر تکرار مستمر مهارت های آرامش بخش تاثیر پذیر خواهد بود. بهبود یکشبه حاصل نمی شود و بیمار ناچار است مدتی با ناگواری های آن سر کند. اما در درازمدت بهتر است اجازه داده نشود که بیمار تحت سلطه ترس و وحشت و افسردگی خود باقی بماند. در چنان وضعیتی نباید انتظار داشت که بیمار به انجام دادن وظایف معمو خود بپردازد.
این مطلب توسط تیم مترجمین مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
