برای بسیاری از بزرگسالان رابطه با درمانگر تنها رابطه ای است که بیمار در آن احساس اعتماد و اطمینان می کند. بیماران افسرده تقریبا همیشه سرشار از شرمندگی و احساس گناه هستند چون مطابق با شایستگی های خود زندگی نمی کنند خود را شکست خورده تلقی می کنند و احساس می کنند که برای عزیزانشان مایوس کننده بوده اند. اگر درمانگر اسرار برملا شده حاکی از شرمساری بیمار را بشنود و در جواب با تندی به او اعتراض نکند یا بیمار را به یک معلول روانی بودن متهم نسازد فرآیند بهبود آغاز می شود. همین که درمانگر بیمار را هر چقدر هم که از موقعیت آرمانی به دور باشد به عنوان یک انسان ارزشمند بپذیرد قدمی حیاتی برداشته است تا در سایه آن بیمار بتواند بر احساس گناه و شرمساری گسترده درون خود غلبه کند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
