بیمار غالبا باید رفتارهایی را که منجر به زندگی کردن توام با افسردگی در او شده است تغییر دهد. بیشتر بیماران افسرده کمال گرا هستند و احساس می کنند اگر کاری را به بهترین وجه انجام ندهند عزت نفس آن ها خدشه دار می شود. این موضوع غالبا موجب می شود ککه انجام دادن کار به امروز و فردا موکول شود و احتمالا هیچ گاه آغاز نشود. هر چند به این ترتیب از شکست آنی پرهیز می شود شخص افسرده متوجه است که وظیفه اش را انجام نداده است. کمال گرایی سبب می شود که شخص بخواهد تمام وجودش را از نو بسازد. مثلا فردی از این قبیل تصمیم می گیرد به طور همزمان 15 کیلو وزن کم کند، روزی 8 کیلومتر بدود سیگار و مشروب را ترک کند و کار قابل ملاحظه ای را به اتمام برساند و در عین حال برای تمدد اعصاب و مراقبه هم وقت داشته باشد. اکنون برای این شخص ظاهرا آن قدر حجم کارها زیاد است که هرگز موفق به شروع آن نمی شود یا ممکن است در یک روز معین که انرژی زیادی دارد کارهایی را شروع کند ولی انرژی اش در ابعاد مختلف چنان به مصرف می رسد که عملا هیچ کاری به سرانجام نمی رسد و یک بار دیگر به او ثابت می شود که تلاشش فایده ای ندارد. در اینجا بیمار باید بیاموز که رسیدن به اهداف کوچک تر قابل دستیابی به مراتب بهتر از آن است که سعی کند قصری در آسمان بسازد.
