برای کسب توانایی مجدد در زمینه برخورداری از عواطف چه شیوه هایی را باید به کار بندیم؟ در قدم اول لازم است قبول کنیم که هیجانات، واکنش هایی درونی و غریزی هستند که از همان دوران نوزادی در ما وجود دارند. هنگامی که نوزاد از گرمای مطبوع برخوردار است و احساس امنیت می کند در او این حالت هیجانی ایجاد می شود که ما آن را رضایت یا شادابی می نامیم. وقتی نوزاد در شرایط مطلوبی قرار می گیرد مثلا اسباب بازی مورد علاقه اش به او داده می شود احساس شعف و خوشحالی می کند اما اگر همین نوزاد در شرایط تکان دهنده ای قرار گیرد دچار ترس می شود و چنانچه برای مدتی طولانی تنها بماند غمگین می شود. گنجایش برای تجربه کردن چنین هیجاناتی در ساختار عصبی انسان مداربندی شده است. اگر کسی پای ما را لگد کند دردمان می آید. به همین ترتیب اگر کسی پای روانی ما را هم لگد کند مثلا با ما خشن و بی ادبانه رفتار کند در خود احساس خشم و ناخشنودی و بی حرمت شدن می کنیم. حال اگر چنین واکنش ها یا هیجاناتی را در خود احساس نمی کنیم علت آن است که با مصرف انرژی روانی آن ها را نادیده گرفته ا یم ولی بهتر است این انرژی روانی را در جای بهتری به مصرف برسانیم.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
