ابراز احساسات همچنین انسان را یاری می دهد که احساساتش را درک کند. این موضوع را می توان از کسانی که تا به حال در صحنه نمایش هنرنمایی کرده اند پرسید. به نظر می رسد هنگامی که نقش انسان غم زده را بازی می کنیم احساس غم زدگی می کنیم و موقعی که ادای انسان خوشحال را در می آوریم احساس خوشحالی می کنیم. برای یک هنرپیشه محبوب تغییرات خلقی تصنعی پایدار نیست لیکن در زندگی روزمره در اثر رفتار و حرکتمان غالبا هیجانات خود را در قالب اعمال خود حس می کنیم. روان درمانی گروهی و خانوادگی نیز تحت تاثیر نقش بازی کردن و بازآفرینی تجربه عمل می کند.
آماده کردن بیمار برای گفتن جملاتی که مدت ها در ذهن او زندانی شده است می تواند دریچه های سرریز مسدود کننده هیجانات او را باز کند. با در نظر گرفتن میزان ارامشی که از این فرآیند به دست می اید می توان دریافت که بیماران چه میزان قابل توجهی از احساسات خود را در اثر عادت و ترس و نه از روی عقل و منطق زندانی می کنند.
اگر دارای همسر یا دوست نزدیک و مورد اعتمادی هستید به طبع از نظر آمادگی برای ابراز احساسات یک قدم جلوترید.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
