انسان های افسرده با سایر افراد چه تفاوتی دارند

اینکه انسان های افسرده به گونه ای مطمئن و به شرح زیر با سایر افراد تفاوت دارند فرضیه نیست بلکه واقعیت است.
1. دیدگاه شخصی.
شخص افسرده بدترین منتقد خود است. او خود را ناقص، ناکافی یا محروم می بیند. او گمان می کند که به علت کاستی هایش مستحق ناکامی است و به خاطر نقیصه هایش نمی تواند به کامیابی برسد. او تمایل دارد که خود را دست کم بگیرد و از خود انتقاد کند و می پندارد که عاری از امید است چون ویژگی های لازم شخصیتی را برای رسیدن به موفقیت ندارد.
2. واقعیت حاضر.
کنش متقابل شخص افسرده با زندگی روزانه یعنی با سایر مردم و وقایع و چیزهای بی جان در مقایسه با بقیه متفاوت است. در نگاه او خواسته هایی که اجتماع از او دارد غیر قابل دستیابی است. او کنش های متاقبل خود با زندگی را نمودارهای شکست و محرومیت می بیند در حالی که یک مشاهده گر بیرونی در شکست ها هم تا اندازه ای موفقیت و در سرخوردگی ها هم کمی مقبولیت می بیند.
3. چشمداشت از آینده.
فرد افسرده چشمداشتی منفی از آینده دارد. او انتظار رهایی از رنج و عذاب حاضر خود را ندارد و هنگامی که به فکر چاره جدیدی می افتد انتظار دارد که با شکست روبه رو شود.