مراقبه درست و آگاهانه در چگونگی واکنش مغز انسان به هیجانات به ویژه در قشر جلو مغزی یا پیش پیشانی که به اعتقاد بسیاری از دانشمندان مغز و اعصاب مرکز فیزیکی خودآگاهی ماست موثر است. تمرینات مراقبه ای سبب افزایش فعالیت در قشر جلو مغزی می شود جایی که مغز انسان احساسات مثبت را پردازش و احساسات منفی را مهار می کند و اثرات آن حتی هنگامی که مراقبه نمی کنیم ادامه می یابد. این بخش از مغز انسان محتوی یاخته های عصبی است که مانع رسیدن پیام های ناشی از ترس و خشم به بادامه یا آمیگدال یعنی مرکز خطرسنجی مغز می شود. چنین به نظر می رسد که هر چه بیشتر مراقبه می کنیم اثرگذاری آن از نظر بازدارندگی آسان تر صورت می گیرد و پس از مدتی نیازی نیست که به آن بیندیشیم چون خود به خود اتفاق می افتد.
راهب های بودایی که ساعت های متمادی از روز را به مراقبه می پردازند از برخی جهات به عنوان پر نشاط ترین مردم دنیا شناخته شده اند. ریچارد دیویدسون که فعالیت های نسبی نیم کره های چپ و راست پیش پیشانی را مورد مطالعه قرار داده به این نتیجه رسیده است که در میان افراد مختلف دنیا که مورد ازمایش قرار گرفته اند فعالیت بیشتر نیم کره سمت راست مربوط به خلق و خوی ناخشنود و افسرده و فعالیت بیشتر نیم کره سمت چپ مربوط به خوشحالی و اشتیاق است.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
