سر کردن با فرد افسرده کاری بس دشوار و فرساینده است. ما می خواهیم به بیمار کمک کنیم ولی نمی دانیم چگونه باید این کار را انجام دهیم و چه بسا آنچه انجام می دهیم کارها را خراب تر کند. گاهی از دست بیمار خشمگین می شویم ولی بعدا احساس شرمساری می کنیم. افراد افسرده نیاز شدیدی به محبت و پذیرفته شدن دارند ولی غالبا نمی توانند متقابلا آن را ارائه کنند بنابراین به نظر نیازمند و ناسپاس می آیند. نحوه ابراز درماندگی و خود قربانی شدن افسردگان ممکن است دیگران را دل زده کند.
مشاهده ناامیدی و شکست عزیزان بسیار دشوار است. برای فرد افسرده معمولا انرژی کمی باقی می ماند تا به دیگران بیندشید. از این رو بسیاری گمان می برند که بیمار فردی خودگراست که از دردهای خفیف پرشماری رنج می برد. مشکلات آنان با توصیه های مناسب و عقل سلیم حل
نمی شود و از این رو دوستانشان از کمک به آن ها ناامید می شوند. سپس آنان از بابت خود محوری شان احساس گناه می کنند و برای جبران آن تلاش فراوانی به عمل می آورند یا بی وقفه در جستجوی اطمینان از بخشیده شدن هستند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
