از آنجایی که افراد افسرده بدبین و فاقد اعتماد به نفس هستند برای مصون ماندن در مقابل ناکامی ها سعی می کنند از گزیدن هدف پرهیز کنند. آن ها متوجه نیستند که نداشتن هدف برایشان مجموعه ای از مشکلات متفاوت و اکثرا دشوارتر را به ارمغان می آورد. حتی اگر انسان به هدف هایش هم نرسد همان قدر که احساس کند در راهی ثمربخش تلاش کرده برایش مفید خواهد بود. پژوهش معروفی که زندگی برندگان جوایز بخت آزمایی را با کسانی که در تصادف اتومبیل معلول شده اند مقایسه کرده است نشان می دهد که هر دو گروه پس از گذشت یک سال به همان وضعیت روانی قبل بازگشته اند یعنی انسانی که قبل از ثروتمند شدن از نظر میزان خوشبختی ناخشنود بوده بعد از آن هم به ناخشنودی باز می گردد و فردی هم که پیش از تصادف موجودی خوش بین و خود ساخته بوده بعد از معلول شدن در یک تصادف رانندگی دوباره به همان حالت بر می گردد اما مردمان افسرده به توانایی خود برای سر کردن با ناکامی ها اعتماد ندارد و از این رو از گزیدن هدف های هوشیارانه پرهیز می کنند. در نهایت زندگی شان بدون هدف می گذرد و در واقع مقصودشان در این خلاصه می شود که آن روز را به شب برسانند. هنگامی که در اوج افسردگی قرار داریم شاید این تنها کاری است که از عهده اش بر می آییم ولی این کار سرانجامی نخواهد داشت. یکی از محسنات شاغل بودن این است که داشتن کار انسان را ناچار می کند هدف داشته باشد و یکی از این هدف ها هم صبح ها از جا برخاستن است.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
