چیکسنت میهالی عمرش را در راه مطالعه آنچه به انسان لذت و معنی می دهد سر کرده است. او در یک بررسی به هر فرد مورد آزمون پک پیجر داد و از این طریق در ساعت های اتفاقی در طول روز با آن ها تماس می گرفت و می گفت که ضمن شرح فعالیتی که به آن مشغول اند میزان لذت بردن از آن فعالیت را اعلام کنند.
افرادی که احساس می کردند کار با اهمیتی انجام می دهند و از تمام مهارت های خود استفاده می کنند به عنوان افراد راضی قلمداد می شدند و بدیهی است که هر چه مدت رضایتمندی یک فرد از خودش طولانی تر می شد نسبت به آن کار احساس بهتری می کرد. این افراد در خود احساس قدرت، جنب و جوش، خلاقیت، تمرکز و انگیزه می کردند.
نکته شگفت آوری آزمون این بود که میزان قرار گرفتن هر فرد در حالت رضایت هنگام کار کردن به مراتب بیشتر از زمان استراحت آنان بود. کسانی که هنگام کار با آن ها تماس گرفته
می شد در 54 درصد مواقع اعلام می کردند که راضی هستند. در حالی که این میزان برای کسانی که وقت استراحت خود را می گذراندند فقط 18 درصد بود. بیشتر کسانی که در دوران استراحت بودند از دیدگاه پژوهشگران حالت بی توجهی و بی علاقگی از خود نشان می دادند و به احتمال زیاد خود را منفعل بی حوصله و ارضا نشده می دانستند. بی شک بعضی مشاغل دارای انگیزش بیشتری بودند و افرادی که استقلال و اختیار بیشتری داشتند نسبت به کارمندان اداری و کارکنان خط تولید بیشتر در حالت رضایت قرار می گرفتند. میزان رضایت کارکنان اداری و خط تولید هم هنگام کار دو برابر وقت استراحتشان بود.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
