حالا ببینیم در مواقع تنش چگونه باید با شریک زندگی مان رفتار کنیم:
1. در مواقعی که با مشکل مهمی تهدید می شوید نگرانی های خود را با شریکتان در میان بگذارید. در شنیدن راه حل ارائه کردن و پذیرفتن مشکلات نوبت را رعایت کنید. سعی کنید نگرانی ها و بیم های واقعی را از نگرانی هایی که صرفا از اضطراب ناشی شده اند جدا کنید. از خودتان بپرسید که بدترین حالت چیست و اگر بدترین ها به وقوع بپیوندد شما از تحمل آن کاملا ناتوان خواهید بود یا نه؟
2. در مواردی که جنبه های عاطفی بحران شما را ناراحت می کند با فرض اینکه کمبودی در شما وجود دارد مشکل را حادثر خواهید کرد. افکار خودمقصر پندارانه را در نظر بگیرید ولی آن ها را مانند آفت از خودتان دور کنید. آگاه باشید که احساس افسردگی و بیمناکی واکنشی طبیعی به بحران است. احساسات خود را با شریک زندگی تان در میان بگذارید، گریه کنید، بد و بیراه بگویید، به خودتان بپیچید و ناله کنید یا هر کار دیگری که مایل هستید انجام دهید. با این اطمینان که همسرتان به شما متعهد است و می فهمد که شما زیر تنش قرار دارید این کارها را هر چدن بار که لازم می دانید تکرار کنید.
3. در فرآیند بیرون ریختن احساساتتان بپذیرید که مشکلی وجود دارد و فقط شما می توانید با آن برخورد کنید. به فکر راه هایی باشید که تا حدودی به شما آرامش دهد و سرحالتان بیاورد. هر چند که این کار بسیار دشوار است نباید اجازه دهید همه زندگی تان تحت تاثیر یک بحران قرار گیرد. برای کارهای نشاط بخش هم فرصت خاصی برای خود قائل شوید. برنامه زندگی تان را طوری تنظیم کنید که بخشی از اوقات شما صرف رسیدگی به بحران شود و بخش دیگر به انجام دادن کارهایی که خوشحالتان می کند اختصاص یابد.
4. اگر زمانی را برای رسیدگی به مشکل در نظر گرفته اید سعی کنید از این وقت به طور سازنده استفاده کنید. با همفکری شریکتان راهکارهای مناسب بیابید یا به جرح و تعدیل اوضاع بپردازید. شاید تنها کاری که از دستتان بر می آید این باشد که یک اتفاق دردآور را تحمل کنید. اگر با گزینه های متفاوتی روبه رو هستید شتاب زده و فقط برای رهایی یافتن موقتی از اضطراب، تصمیم گیری نکنید. عاقلانه و عامدانه، تصمیم گیری خود را تا زمانی به تعویق بیندازید که اطمینان یافته اید همه عواقب کار را سنجیده اید.
5. به خودتان برای بهبود یافتن فرصت بدهید. معمولاتنش ها به طور ناگهانی و بدون بر جا گذاشتن اثرات رنج آور برطرف نمی شوند. ممکن است تا مدتی حساس و رنجیده خاطر و خشمگین بمانید. ناراحتی هایتان را سر نزدیکان خود خالی نکنید اما احساساتتان را هم انکار نکنید. از روابط خود برای دریافت پشتیبانی سود بجویید.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
