یکی از یافته های این پژوهش این است که برداشت کودکان و بزرگسالان از طلاق کاملا متفاوت است و نمی توان به آسانی این گونه استدلال کرد که چون زن یا شوهر ناراضی نمی تواند پدر یا مادر مناسبی باشد هر اقدامی که زن یا مرد را خوشحال و راضی کند حتما به نفع فرزندان هم هست و در کارآیی خانواده تاثیر دارد. تغییر شغلی مطلوب ممکن است شوهر را خوشحال کند لیکن به طور هم زمان از فرصت وی برای بودن با خانواده اش می کاهد. والدین غالبا ناچار می شوند میان خوشحالی خود و فرزندانشان یکی را انتخاب کنند و این یک واقعیت زندگی است. فرزندان نیاز به علاقه بی قید و شرط دارند و مفهوم آن این است که والدین باید خوشبختی خود را فدای فرزندانشان کنند. بی شک فرزندان از هر گونه خیانت پدر یا مادر بیزارند و عشق و محبت میان زن و شوهرها در ازدواج دوم الزاما به فرزندان آنان از ازدواج قبلی انتقال نمی یابد. قبل از اینکه کار به جدایی برسد فرزندان حتی به موقعیت دشوار وناراحتی های شدید والدین خود راضی هستند و این پژوهش نشان می دهد که از هر ده فرزند فقط یکی از آن ها از جدایی پدر و مادرش ابراز رضایت می کند. فرزندان جدا از علاقه ای که به شخص پدر یا مادر دارند به ساختار و کانون خانوادگی متشکل از پدر و مادر هم نیازمندند و با جدایی آن ها احساس می کنند که همه دوران کودکی شان به باد رفته است و طلاق جریمه ای است که به خاطر ناکامی های پدر و مادرشان می پردازند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
