شاید یکی از نگران کننده ترین نتایج به دست آمده از پژوهش یاد شده که خانم والر استاین آن را اثرات خفته می نامد این است که در پیگیری این پژوهش برای دسه سال بعدی مشخص می شود فرزندانی که در ابتدا به نظر می رسید از جدایی پدر و مادر دگرگون نشده اند و ظاهرا والدینشان همه کارها را به درستی سر و سامان داده بودند در سنین بعد از بیست با مشکلاتی جدی برخورد کرده اند که خودشان آن را به جدایی والدینشان نسبت می دهند. این مشکلات شامل افسردگی، بی اشتهایی، رفتار خود منهدم کننده، خطر پذیری و پرهیز از صمیمی شدن و اعتماد کردن به دیگران بود. این جوانان در روابط و قضاوتشان درباره دیگران دچار شک و تردید بودند و از اینکه مورد خیانت قرار بگیرند ابراز نگرانی می کردند. اثرات خفته بیشتر در خانم های جوان دیده می شد چون مردان جوان بیشتر قابل پیش بینی هستند و هنگام برخورد با مشکلات زودتر آن را نشان می دهند. اما خاطرات تلخی که در نتیجه جدایی پدر و مادر در سنین کودکی در ذهن فرزندان باقی می ماند در بزرگسالی زنده می شود. برخی فقط درباره آن فکر می کنند و برخی دیگر نسبت به آن واکنش نشان می دهند.
بیش از یک سوم کسانی که در پژوهش خانم والراستاین شرکت داشتند پس از گذشت ده سال از جدایی والدین با افسردگی چشمگیری مواجه شده بودند و عمرشان را بدون هدف می گذراندند و ابراز ناامیدی می کردند. برخی از آن هاتا نزدیک سی سالگی خانه نشین و برخی دیگر منزوی شده بودند. تعدادی هم بعد از یک یا دو سال تحصیلات دانشگاهی انصراف داده و به کارهای غیر حرفه ای پرداخته بودند و به طور کلی با شرایطی کمتر از شایستگی خود زندگی می کردند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
