معمولا ورزشکارانی که در محیط های باز تمرین می کنند از داروهای آنتی هیستامین برای تسکین علائم حساسیت کمک می گیرند. گرچه این داروها می توانند بسیاری از این ناراحتی ها را بهبود دهند اما می توانند روند ترمیم و بازسازی قوای عضلات را کاهش دهند. در واقع علت این است که ترکیباتی آنتی هیستامینی عملکرد بسیاری از ژن هایی که پس از تمرینات ورزشی فعال می شوند تا به روند بازسازی نیروی بدن کمک کننند را متوقف می سازند.
محققان برای اثبات این نظریه، وضعیت 10 مرد و 6 زن ورزشکار 23 تا 25 سال را که نیمی از آنها دوز زیادی از آنتی هیستامین را مصرف می کردند، بررسی نمودند. در این صورت روند ترمیم عضلانی سه ساعت پس از پایان تمرینات ایجاد می شد.
پس از ورزش، حدود 3000 ژن فعال می شوند تا به عضلات و عروق کمک کنند تا استرس ناشی از تمرین را دفع کنند. اما 27% ژن ها در مورد ورزشکارانی که آنتی هیستامین مصرف می کردند فعال نمی شدند.
در حالت عادی، هیستامین در برابر گرده های گیاهان، گرد و خاک، موی حشرات و دیگر عوامل حساسیت زا فعال می شوند. در بعضی افراد این واکنش ها بسیار شدید است و نیاز به مداخله دارویی است تا تسکین یابد.
شاید بسیاری از ما توجه منفی به هیستامین داریم زیرا معمولا با حساسیت های فصلی همراه است اما این ماده نقش مهمی در واکنش های بدن پس از تمرینات ورزشی تاثیر دارد.
نتایج بررسی محققان نشان می دهد علائم کاهش ترمیم عضلات در ورزشکارانی دیده می شود که سه برابر دوز معمول از داروهای آنتی هیستامین استفاده کرده اند.
قدس آنلاین؛
