در این مطلب قصد داریم ببه بررسی تفاوت ها و خاصیت های مختلف در نمک های دریایی و نمک های معمولی اشاره کنیم و پیشنهادات متخصصین را در این زمینه به افراد مصرف کننده بدهیم
مدت زیادی است که نمک های دریایی محبوبیت زیادی در رستوران ها و در میان آشپزها پیدا کرده اند و از این نمک ها برای بیشتر کردن رنگ و رایحه به غذاها استفاده می شود.
در این میان بسیاری از تولیدکنندگان نمک های حاوی مواد اضافی مانند نمک های دریایی مدعی هستند که محصولاتشان به علت طبیعی تر بودن و کمتر تصفیه شدن سالم ترند. همچنین به این نوع نمک ها به خاطر داشتن مجموعه ای از مواد معدنی کمیاب ضروری، امتیازاتی داده می شود؛ از جمله نقش این نمک ها در سم زدایی از بدن، تقویت گردش خون، تقویت سلامت دستگاه گوارش، وارد کردن آنتی اکسیدان ها به بدن و …
با این حال هنوز شواهد علمی برای تایید این ادعاها درباره نمک های دریایی وجود ندارد. از دیدگاه بهداشتی، نمک نمک است، و مصرف بیش از حد آن می تواند خطر دچار شدن به فشارخون بالا و سایر مشکلات بهداشتی ناشی از آن را بیفزاید.
نکته مهم این است که مساله تصفیه شده یا تصفیه نشده درباره نمک اهمیتی ندارد، چرا که نمک اصولا منبعی برای مواد مغذی (به جز سدیم و کلراید) نیست تا شکل تصفیه نشده آن سودمندی بیشتری داشته باشد.
از طرف دیگر این مبالغه کردن درباره سودمندی نمک های تصفیه نشده، منجر می شود، کمتر خوردن نمک، به موضوعی بی اهمیت تبدیل شود. با اینکه درباره میزان دقیق مطلوب دریافت روزانه نمک میان کارشناسان اختلاف نظر وجود دارد، شکی نیست که رژیم کنونی غذایی ما دارای مقادیر بیش از حدی نمک است.
از طرف دیگر نمک های دریایی که به شکل نمک هایی که به شکل بلورها یا پرک های بزرگ عرضه می شوند، با احتمال بیشتری ممکن است باعث شوند شما نمک بیشتری بخورید، زیرا گرچه دانه هایشان فشرده نیستند و کم تراکم به نظر می رسند، در نهایت میزان بیشتری سدیم وارد غذا خواهند کرد.
تفاوت در میزان ید
یک تفاوت عمده میان نمک های معمول خوراکی و نمک های دریایی در محتوای ید آن هاست. نمک های معمولی خوراکی اصولا با ید – ماده معدنی که برای کارکرد طبیعی تیروئید لازم است، غنی سازی می شوند، به‌طوری‌که یک چهارم قاشق چای خوری از آن ها حدود 50 درصد نیاز روزانه بزرگسالان به ید یعنی 150 میکروگرم ید را فراهم می کند. اما نمک های خاص مانند نمک های دریایی غنی شده نیستند و بنابراین یدی به بدن نمی رسانند.
البته نمک غنی شده با ید تنها منبع دریافت این ماده معدنی نیست. ماهی، فراورده های لبنی، نان و سایر فراورده های غلات و تخم مرغ نیز به بدن ید می رسانند. اما برخی از گروه‌های جمعیتی هستند که به‌خصوص در خطر کمبود دریافت ید هستند. زنان باردار و شیرده نیاز به دریافت میزان بیشتر ید دارند و بنابراین ممکن است دچار کمبود ید شوند.
یک گروه دیگر در معرض خطر، افراد مطلقا گیاهخوار هستند که میزان های کمتر ید در مقایسه گیاهخواران نسبی و همه چیزخواران دارند، زیرا بسیاری از غنی ترین منابع ید منشا حیوانی دارند.
متاسفانه راه قابل اعتمادی برای ارزیابی میزان ید در بدن فرد وجد ندارد، بنابراین اگر در این باره نگران هستید با یک پزشک مطلع یا یک کارشناس تغذیه با صلاحیت مشورت کنید تا معلوم شود آیا مصرف مکمل ید برای شما مفید است یا نه.
برای افرادی که دریافت ید آنان از رژیم غذایی کم است، استفاده از نمک غنی شده با ید، به جای سایر انواع نمک، در پخت و پز ایده خوبی است، اما نباید به این دلیل در مصرف نمک افراط کنید.
منبع:www.everydayhealth.com
آوای سلامت
