در دوران بلوغ مسائل پیچیده تر می شود اما والدین باید ثبات قدم داشته باشند. رسانه های گروهی در نوجوانان به صورت نگران کننده ای قدرتمندند. هنگامی که پسرم در سنین کودکی قرار داشت نمی خواستم او یک برنامه تلویزیونی را که خاص پسر بچه ها ساخته شده بود ببیند چون بر این باور بودم که آن برنامه خشونت را به عنوان راهی برای حل مشکلات نوجوانان آموزش می دهد از تبعیض جنسی حمایت می کند و تا حدودی وحشتناک هم هست و این همان برداشتی است که امروزه والدین از بازی های ویدیویی دارند. من تا مدتی روی عقیده خودم پابرجا ماندم اما همه دوستان پسرم مایکل آن برنامه را هر روز تماشا می کردند و این موضوع خیلی از بازی های آن ها شده بود. پسرم آن قدر التماس کرد تا من تسلیم شدم. هنگامی که فرزندانم به نوجوانی رسیدند آرزو می کردم که آن ها برنامه ام تی وی را نگاه نکنند یا به موزیکهایی که دوست داشتند گوش نکنند. متاسفانه اولویت ها خیلی ناسالم شده اند مثلا باورهایی چون: چیزی را که می خواهند برایشان بخر و خونسرد باش روابط جنسی در دوران بلوغ کاملا منطقی است، تهدید و خشونت راهی است برای رسیدن انسان به خواسته هایش، داشتن روابط جنسی هم لذت بخش است و هم طبیعی، پدر و مادر هیچ چیز سرشان نمی شود، زندگی کسل کننده است.
پس ما وظیفه داریم مراقب آنچه فرزندانمان از طریق تلویزیون یاد می گیرند باشیم. یک راه این است که ما هم به همراه آنان به دیدن تلویزیون بپردازیم. چه بسا لزومی هم نداشته باشد که چیزی بگوییم چون ممکن است بچه ها به علت حضور ما از دیدن صحنه های تلویزیونی شرمسار شوند. ما می توانیم داور ارزش های آنان و وجدان بیرونی آنان باشیم. به علت حضور ما در کنار فرزندانمان ممکن است آن ها صفحه تلویزیون را تا حدودی از دیدگاه ما نگاه کنند و به این ترتیب کمتر اسیر و برده تلویزیون شوند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
