همه ما انسان ها وقتی قرار است امتحان بدهیم در جمع سخنرانی کنیم یا روی صحنه برویم دچار اضطراب عملکرد می شویم. بیماران در این شرایط انواع مختلف علایم جسمی، طبی و روان شناختی مثل عرق کردن، حالت تهوع، تپش قلب و حتی تنش و نگرانی در مورد نتیجه احتمالی کارشان را تجربه می کنند. این حالت ممکن است در صورت انجام فعالیت های مورد علاقه بیمار از جمله نواختن ساز یا صحبت در مورد موضوعی جذاب و لذت بخش هم رخ دهد. به نظر می رسد اکثر این بیماران در گذشته، رویداد ناگواری را تجربه کرده اند. برای مثال کودکی که به دلیل سر و صدای زیادی که موقع انجام کاری به راه انداخته است توسط والدینش توبیخ می شود یا کتک می خورد همراه از والدین خود
می ترسند. اگرچه داروها به بیماران کمک می کنند که به سرعت بر اضطراب خود فایق آیند ولی روان درمانی با تسهیل یادآوری خاطرات گذشته، به افراد مضطرب نشان می دهد که مشکل شان (برخلاف آنچه خود می پندارند) بی دلیل به وجود نیامده اند. با وجود این که درک این مفهوم زمان بر است اما باعث می شود که بیماران بهتر اضطراب خود را کنترل کنند. روان درمانی به بیمار کمک می کند تا درک کند که انجام هر فعالیتی موجب تنبیه شدن اش نمی شود و در حال حاضر او دیگر کودکی ناتوان نیست و می تواند ترسش را کنترل کند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
