میل جنسی در بین افراد مختلف متفاوت است. این تفاوت علت های بسیاری دارد ، علت هایی از قبیل محل زندگی ، آب و هوا ، ژنتیک و … . میل جنسی در بین زنان و مردان نیز بسیار متفاوت است. اما کاهش این میل در زنان و مردان دلایل خاصی دارد که در این مطلب به بررسی این دلایل می پردازیم.
کـاهـش میـل جنـسی در زنان امری بسیار شایع و در مـردان امری نادر اسـت. (حـتـی غـالب مـردانی کــه از اختلال نعوظ رنج میبرند نیز میل جنسی خود را از دست نمیدهند.)
هورمون جنسی مردانه ی تستوسترون نقش فراوانی بروی میل جنسی در هر دو جنس مرد و زن ایفا میکند.
برخلاف تصور عام پس از یائسگی احتمال افزایش میل جنسی در زنان بیشتر است تا کاهش میل جنسی.
علل کاهش میل جنسی در مردان:
الف _ علل جسمی:
۱-اعتیاد به الکل و یا مواد مخدر
۲-کم خونی (نادر)
۳-افزایش ترشح هورمون پرولاکتین از غده هیپوفیز.
۴-چاقی (علت شایع)
۵-مصرف برخی داروها (بویژه داروهای درمان مشکلات پروستات)
۶-کاهش هورمون جنسی تستوسترون (نادر)
۷-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت.
ب _علل روانی:
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی و کار زیاد.
۴-اختلافات و مشکلات جدی با شریک زندگی.
۵-گرایشات همجنس گرایانه.
۶-ترس از عدم توانایی در ارضاء شریک جنسی.
۷-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده.
علل کاهش میل جنسی در زنان:
الف _علل جسمی:
۱-کم خونی به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و یا زایمان (شایع)
۲-اعتیاد به الکل و یا مواد مخدر.
۳-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت.
۴-پس از زایمان،طی بارداری و یا شیردهی به علت تغییرات شدید هورمونی.
۵-مصرف برخی داروها از قبیل آرام بخش ها،ضد افسردگی ها،کاهنده فشار خون و ضد حاملگی.
۶-افزایش ترشح هورمون پرولاکتین از غده هیپوفیز.
ب _علل روانی:
۱-افسردگی.
۲-استرس.
۳-خستگی و یا کار زیاد.
۴-اضطراب.
۵-تجارب پیشین آزارهای جنسی و یا تجاوز جنسی.
۶-گرایش به همجنسان خود.
۷-اختلافات و مشکلات جدی با شریک زندگی.
۸-شرایط زندگی دشوار(زندگی کردن در یک منزل مشترک یا والدین خود و یا والدین شریک زندگی)
۹-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده.
دلایل مشترک در مردان و زنان:
۱- اضطراب عملکردی: چنانچه مردان در رابطه های گذشته انزال زودرس و یا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسی دردناک و یا عدم رسیدن به ارگاسم را تجربه کرده باشند، از بیم تکرار آن ممکن است از رابطه جنسی امتناع ورزیده و یا از آن دلزده شوند.
۲- افزایش آشنایی: عموما میل زوجین برای برقراری رابطه جنسی با یکدیگر با گذشت زمان کاهش می یابد.
۳-سرکوب کننده های میل جنسی: از قبیل تغییر در ظاهر فیزیکی (چاقی و یا لاغری)، بوی نامطبوع بدن، نامرتبی موها و لباس و عدم رسیدگی به بهداشت فردی.
۴-فعالیت بدنی خیلی زیاد و یا خیلی اندک.
۵-عدم آگاهی از دانش جنسی، خواسته ها و ترجیهات جنسی شریک زندگی.
۶-تکراری شدن شیوه و وضعیت بدنی برقراری رابطه جنسی.
راهکارهای درمانی کاهش میل جنسی:
۱-درمان برای هریک از اختلالات زمینه ای.
۲-هورمون درمانی.
۳-کنترل استرس.
۴-مشاوره با کارشناسان مسایل زناشویی.
۵-فراگرفتن مهارتهای گفتگو و برقراری ارتباط موثر با جنس مخالف.
۶-رفع اختلافات و حل مشکلات، تنشها و رنجش ها.
۷-افزایش صمیمت با شریک زندگی.
۸-آموزش جنبه های مختلف رابطه جنسی.
۹-در میان گذاشتن علایق جنسی و خیالپردازیهای جنسی.
۱۰-رسیدگی به وضع ظاهری و بهداشت فردی.
۱۱-ایجاد تنوع در نحوه و مکان برقراری رابطه جنسی بصورت دوره ای.
۱۲-اجتناب از بی تحرکی.
۱۳-ایجاد اعتدال در کار و جنبه های دیگر زندگی
