اگر ما دچار ترس از بی کفایتی باشیم نگران بروز نقص و اشکال در کارهایمان هستیم. این ترس ها نشانه تمایل ما به ایده آل بودن است. اگر این حالت بسیار شدید شود دچار کمال گرایی و شخصیت وسواسی- اجباری می شویم. در چنین شرایطی تمایل به ایده آل بودن آن قدر شدت می گیرد که فرد دچار اهمال کاری می گردد. تفکر کمال گرایانه باعث می شود که ما تصور کنیم قادریم هر کاری را به صورت ایده آل انجام بدهیم. به همین دلیل وقتی کسی از ما انتقاد می کند و متوجه عیب و نقص کارمان می گردیم دچار اهمال کاری می شویم. در چنین شرایطی خودمان را گوش می زنیم و می گوییم اگر کمی زمان داشتیم می توانستیم به بهترین وجه ممکن کارمان را انجام دهیم.
از سوی دیگر اهمال کاری می تواند منجر به شکل گیری سبک شخصیتی محروم کننده شود. ما وظایف مان را به موقع انجام نمی دهیم به این امید که آن ها را به صورت ایده آل تکیل کنیم. به علاوه تاخیر در انجام وظایف شیوه ای منفعلانه و آزارگرانه است. با پیروی از این الگو خود را از دریافت عشق و تحسین محروم می کنیم و مثل زمانی که به خاطر مورد انتقاد قرار گرفتن کارمان احساس حقارت می کنیم رنج می بریم.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
