غالبا وقتی بیمارانم با مشکل اضطراب به من مراجعه می کنند و علایم اختلال شان را برایم شرح می دهند متوجه می شوم که آن ها تمام ملاک های اختلال افسردگی را به همراه اضطراب و غمگینی که از نشانه های بارز این بیماری است دارند. چنین افرادی معمولا از وقوع اتفاقات ناگوار در آینده نگرانند. برخی می ترسند که دیوانه شوند دسته از بیماران از احتمال وقوع بلایا و مصایب برای خود و خانواده شان مضطرب هستند و تعدادی نگران ناتوانی در انجام کارها یا ابتلا به دردهای غیر قابل تحمل روانی می باشند.
لازم می دانم کمی در مورد افسردگی و علایم آن توضیح دهم. نشانه های این اختلال شامل کاهش تمایلات جنسی و میل به زندگی، افزایش نشخوار ذهنی یا احساس گناه، کاهش انرژی، خلق پایین، احساس غمگینی، ناراحتی، اشکال در تمرکز، کاهش اشتها، احساس فلج یا سنگینی، اقدام به خودکشی و یا ناامیدی می باشند. در چنین شرایطی از نظر بیماران زندگی بی ارزش و فاقد معنا می شود. تعجب آور نیست که یکی از رایج ترین علایم افسردگی احساس اضطراب است.
دلایل زیادی برای ارتباط این دو احساس با هم وجود دارند. غالبا بروز یک فقدان یا واقعه ای ناخوشایند به صورت واقعی یا در تصور فرد باعث شکل گیری احساس افسردگی می شود.
وقتی بیمار به اهداف کمال گرایانه خود دست نمی یابد احساس می کند که به ایده آل هایش نرسیده است و دچار افسردگی می شود
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد