حمله هراس معمولا به دلیل تغییر شکل هیجانات فرد به شکل تشنج های شدید رخ می دهند. این حملات دارای علایم جسمی و روان شناختی خاصی هستند. نشانه های روان شناختی شامل ترس از دیوانگی، نگرانی از رخ دادن واقعه ای ناگوار، احساس یا احتمال مرگ می باشند.
نشانه های جسمی این وضعیت عبارتند از درد قفسه سینه، تنگی نفس، بی حسی، مور مور شدن بدن، تهوع، تعریق یا احساس نزدیک شدن زمان مرگ. اگر حمله هراس بارها در موقعیت های مشابه رخ دهند یا به طور مرتب اتفاق بیفتند اختلال هراس نامیده می شوند. اگر بیمار در یک موقعیت خاص دچار حمله هراس شود احتمال دارد همواره نگران بروز حملاتی دیگر در همان موقعیت باشد. برای مثال اگر مردی هنگام رانندگی در بزرگراه دچار یک حمله شده باشد ممکن است پس از این حادثه به شدت از رانندگی کردن در بزرگراه بترسد. حتی احتمال دارد که چنین فردی تصور کند که بزرگراه یا رانندگی و نه اضطراب مسبب بروز حمله هراس در او هستند. حمله هراس در واقع پاسخ بدن در مقابل ناتوانی ذهن در کنترل احساسات شدید است. بر اساس تحقیقات روان شناختی، حملات هراس تنها در شرایط افسردگی رخ می دهند اما در عمل یک حادثه آسیب زا که برای بیمار غیر قابل تحمل باشد هم می تواند موجب بروز این اختلال شود. شناسایی دقیق موقعیت ها و احساسات مرتبط با حمله هراس به درک زیربنای مشکل بیمار کمک می کند. در بدترین حالت حمله هراس منجر به بروز گذر هراسی، یعنی ترس از فضاهای باز می شود. در نتیجه ممکن است بیمار منزوی شود و همیشه در خانه بماند و از هر موقعیتی که احتمال می دهد موجب بروز هراس می شود اجتناب کند.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
