قرار بود زیبایی ارمغان‌شان باشد آراستگی و وجاهت. قرار بود زواید را حذف کنند، قلم اصلاح بکشند روی عیب‌ها؛ اما قرار‌ها را کنار گذاشتند؛ پای رویاهای دورودراز جماعت طالب زیبایی که وسط آمد، حرف آرزوهای محال که به میان کشیده شد، گوش‌شان زنگ خورد، شست‌شان خبردار شد و به همه فن حریف‌هایی تبدیل شدند که چراغ جادوی‌شان هر آرزویی را برآورده می‌کند.
اتفاقی که آرایشگاه‌های زنانه را مدت‌هاست به بازاری مکاره تبدیل کرده است، بی‌رقیب. بازاری با مشتری‌های متفاوت و خدمات متفاوت، جذاب و پرطرفدار؛ از خدمات مختلف آرایشی و پیرایشی گرفته تا خدمات بهداشتی و سلامت، تتو، میکروپیگمنتیشن، سوراخ کردن ناف و پاکسازی پوست و فیلینگ و… به اینها اگر فروش انواع و اقسام لوازم فانتزی، لباس و محصولات بهداشتی را هم اضافه کنید به تجارت پرسودی می‌رسید که دلیل رشد قارچ‌گونه آرایشگاه‌های کوچک و بزرگ در کوچه پس کوچه‌های شهر است.
آرایشگاه‌های غیرمجازی که فقط در استان تهران تعدادشان از مرز 20هزار واحد گذشته است!
این آمار را البته مدیرکل تعزیرات حکومتی تهران در پاییز سال گذشته اعلام کرد.
محمد محمدی با اعلام این خبر گفت: تنها یکهزار آرایشگاه زنانه در استان تهران مجوز فعالیت دارند! مدیرکل تعزیرات حکومتی تهران همان زمان هشدار داد که انجام فعالیت‌های مرتبط با مسائل درمانی در کنار بروز انحرافات اخلاقی از جمله مهم‌ترین تخلفات این واحدهای غیرمجاز است.
اتفاقی که مدت‌هاست برخی آرایشگاه‌ها را به جای مراکز زیبایی به کلینیک‌های پوست و سلامت تبدیل کرده است. این در حالی است که براساس قوانین موجود در جواز کار آرایشگاه‌ها، آنها صرفا مجاز به ارائه خدماتی هستند که در حوزه فعالیت‌شان تعریف شده است؛ خدماتی که به گفته رئیس اتحادیه آرایشگران زنانه در کوتاهی مو، بند، آرایش صورت و… خلاصه می‌شود.
افسرالملوک یاسان با اعلام این موضوع به جام‌جم می‌گوید: تمامی فعالیت‌هایی که بجز موارد ذکر‌شده در جواز کار آرایشگاه‌ها به مشتریان ارائه می‌شود، غیرقانونی است.
تداخل فعالیت صنفی ممنوع
یاسان البته تاکید می‌کند که سراغ این قبیل خدمات را فقط می‌توان در آرایشگاه‌های بی‌جواز گرفت؛ چراکه مجوزدارها، زیرپوشش اتحادیه هستند و به صورت دوره‌ای تحت بازرسی قرار می‌گیرند: «بازرس‌های اتحادیه هر ماه از آرایشگاه‌های تحت‌پوشش بازدید دارند و متخلف‌ها را جریمه می‌کنند، اما ازآنجا که بی‌جوازها در مکان‌های خصوصی حتی بدون تابلو و… به ارائه خدمات می‌پردازند، ما اجازه ورود به این مکان‌ها را نداریم.»
رئیس اتحادیه آرایشگران زنانه می‌گوید: متاسفانه این آرایشگاه‌های بی‌جواز زورشان زیاد شده و همین‌جا از مردم می‌خواهم به‌هر‌جایی مراجعه کردند که جواز نداشت، موضوع را به اتحادیه اطلاع بدهند.
یاسان تاکید می‌کند: بوتاکس، خدمات پوست، پاکسازی و… ربطی به آرایشگران ندارد. اینها دخالت در امور پزشکی است، این‌که ناخن‌ها را لاک بزنند و سوهان بکشند ایرادی ندارد، اما اگر کار کاشت ناخن انجام بدهند، باز طبق قوانین وزارت بهداشت و درمان در حوزه فعالیت آنها نیست.
تداخل فعالیت صنفی موضوعی است که با دبیرکل جامعه اصناف هم مورد بحث قرار میگیرد و احمد کریمی‌اصفهانی با اشاره به این موضوع می‌گوید: تمام آرایشگاه‌ها باید در چارچوب فعالیت‌های قانونی مشخص شده در مجوز خود فعالیت کنند. تمام موارد دیگر نیاز به مجوزهای جداگانه دارد و انجام این امور در سالن‌ها، تداخل فعالیت صنفی است؛ تداخلی که به گفته کریمی‌اصفهانی طبق قوانین نظام صنفی جرم به حساب می‌آید: «آرایشگاه‌های زنانه به هیچ وجه نمی‌توانند به حوزه فعالیت‌های تخصصی‌تر که در رشته کار پزشکان قرار میگیرد، ورود پیدا کنند و در صورت مشاهده این اتفاق موضوع در دادگاه اصناف قابل پیگیری است.»
سلامت مردم، بازیچه تجهیزات بی‌کیفیت ماهواره‌ای
لیزر، پاکسازی، تزریق ژل، برداشتن خال، سوراخ کردن گوش و ناف خدمات پرطرفداری محسوب می‌شود که مدتی است برخی سالن‌های آرایش زنانه را به یک مولتی بیزینس یا تجارتخانه بزرگ با خدمات چندگانه تبدیل کرده است.
فضایی که به مکانی برای ارائه خدمات بهداشتی تبدیل می‌شود، می‌تواند سلامت جامعه را به خطر بیندازد؛ موضوعی که وقتی آن را با دکتر سیدمسعود داوودی، متخصص پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه بقیه‌الله در میان می‌گذاریم، تائید می‌کند و می‌گوید: قضیه دخالت افراد بدون تخصص در امور بهداشتی و زیبایی، نه‌تنها همه زمینه‌ها را شامل می‌شود که این دخالت در بحث پزشکی خطرناک‌تر است چون می‌تواند آسیبی جدی به سلامت شهروندان وارد کند.
این متخصص پوست و مو در توضیح بیشتر می‌گوید: از آنجا که بیماری‌های پوستی جزو بیماری‌های مزمن شناخته می‌شود که آمار مرگ و میرشان پایین است، متاسفانه برخی افراد غیرمتخصص این جرات را به خودشان می‌دهند که به این حوزه ورود پیدا کنند، در حالی که آسیب‌های ناشی از این اقدام نادرست، خیلی زود خودش را نشان می‌دهد. برای مثال با توجه به عدم شناختی که به عملکرد پوست، ترمیم پوست،تقسیم‌بندی انواع پوست، نوع واکنش پوست‌ها به اقدامات درمانی و… دارند، نمی‌دانند خیلی وقت‌ها ممکن است کار یا اقدامی که در یک بیمار مشکل‌ساز نبوده، در فردی دیگر که از نظر پوستی خاص‌تر است، مشکلات اساسی ایجاد کند. مثلا به هیچ وجه نباید برای بیمارانی که متبلا به لوپوس هستند لیرز انجام شود، یا برای پوست افرادی که ضایعات فعال آکنه دارد، پاکسازی مضر است.
داوودی اضافه می‌کند: از نظر غیرمتخصص‌ها همه بیماران شبیه هم هستند و هر اقدامی که در یک نفر خوب نتیجه داد، شامل حال بقیه هم می‌شود. همین اتفاق باعث شده مشکلات زیادی برای مشتری‌ها بوجود بیاید. البته مقابله با این پدیده کار راحتی نیست، چون نمی‌توان تک‌تک آرایشگاه‌ها را از نظر گذراند، متاسفانه خیلی وقت‌ها هم مردم به هزینه و قیمت نگاه می‌کنند و یادشان می‌رود این مراکز به‌دلیل استفاده از تجهیزات بی‌کیفیت و ارزان‌قیمت ماهواره‌ای، تبلیغات دور از واقع و نداشتن تخصص است که هزینه پایین‌تری می‌گیرند.
همین‌جاست که این عضو هیأت علمی دانشگاه، پیکان انتقاد را به سمت شهروندانی میگیرد که دانسته یا ندانسته خدمات بهداشتی‌شان را به دست افراد غیرمتخصص سالن‌های آرایشی زنانه می‌سپارند.
داوودی از این کار گله می‌کند و می‌گوید: افرادی که خدمات تخصصی را از غیرمتخصص‌ها دریافت می‌کنند کمتر از غیرمتخصص‌ها در به‌وجود آمدن مشکل مقصر نیستند.
رشد آرایشگاه‌های بدون مجوز در نبود نظارت دقیق
سود بالای ارائه خدمات بهداشتی و پزشکی در آرایشگاه‌ها و تمایل ذاتی زنان به زیباتر شدن؛ سررشته بسیاری از تخلفات انجام گرفته در سالن‌های آرایشی زنانه به همین‌جا خلاصه می‌شود.
اتفاقی که بتدریج به پدیده‌ای بحرانی در جامعه امروز ما تبدیل شده است، تا جایی که نظر اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی را هم به خودش جلب کرده است.
آن‌وقت خیلی هم عجیب نیست که از زبان محمدجواد نظری‌مهر، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بشنویم که اقدامات غیرقانونی آرایشگاه‌های زنانه سلامت مردم را بشدت به خطر انداخته است.
این گفته‌ها را احمد آریایی‌نژاد، دیگر عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس هم تائید می‌کند. آریایی‌نژاد درباره دلایل رشد این پدیده آسیب‌زا در سطح جامعه می‌گوید: در رشد قارچ‌گونه آرایشگاه‌های بدون مجوز و ارائه خدمات غیرتخصصی در آنها، چند مقصر وجود دارد؛ اول اصناف، دوم وزارت بهداشت و درمان، سوم اتحادیه و در آخر خود شهروندان؛ شهروندانی که روی زیبایی‌شان آن‌قدر که حساس هستند نسبت به سلامتشان حساسیت ندارند.
آریایی‌نژاد می‌افزاید: «البته آمار دخالت‌های اینچنینی در جامعه ما کم نیست. خیلی وقت‌ها می‌بینیم که مغازه‌هایی که جواز فروش موادغذایی دارند، دارو می‌فروشند. یعنی این تجارت چندگانه در زوایای دیگر جامعه هم دیده می‌شود و نشان‌دهنده نقاط ضعف موجود در برخورد با چنین پدیده‌هایی است. » و این همان نقطه ضعف‌هایی است که وقتی پای سلامت مردم به میان کشیده می‌شود، پررنگ‌تر به چشم می‌آید و بیش از پیش نگاه‌ها را به سمت معضلی برمی‌گرداند که نشان‌دهنده عملکرد ضعیف دستگاه‌های نظارتی در کشورمان است.
روزنامه جام جم
