درتحقیقاتی که نتایج آن در مجله ی Diabetologiaمنتشر گردید، دانشمندان اعلام کردند که مردان و زنان دیابتی (مبتلا به هر دو نوع دیابت) نه تنها با کاهش کلی امید به زندگی مواجه هستند بلکه تعداد سالهایی که با ناتوانی به زندگی خود ادامه می دهند درمقایسه با افراد غیردیابتی بیشتر است.
حدود 400 میلیون نفر در سراسر جهان به دیابت مبتلا هستند، میزان ابتلا به دیابت تقریباً در همه ی کشورها شدیداً رو به افزایش است. بیش بینی می شود حدود یک سوم از جوانان 25 ساله یا کمتر در طول زندگی خود به دیابت مبتلا شوند. با این حال با توجه به پیشرفت های درمانی، میزان مرگ ومیر بر اثر دیابت درحال کاهش است. شیوع بیشتر این بیماری همراه با بهبود طول عمر افراد موجب تاکید بیشتری بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت افراد مبتلا به دیابت شده است. دراین تحقیق دانشمندان از اطلاعات بدست آمده از مطالعه ی دیابت و از اطلاعات مطالعه ی ناتوانی، سالمندی و مراقبت کنندگان (SDAC) برای بررسی میزان ناتوانی بیماران دیابتی استفاده نمودند. اطلاعات مربوط به تعداد مرگ ومیر مرتبط با دیابت با استفاده از مجموعه ی داده های مرگ ومیرهای ملی و مراجعه به شاخص مرگ برای دیابت بدست آمد.
سپس دانشمندان برآوردهایی در مورد امید به زندگی(LE) و امید به زندگی به بدون ناتوانی(DFLE) را بر اساس این داده ها انجام دادند.
نتایج این برآوردها نشان می دهد LEو DFLEدر سن 50 سالگی برای مردان مبتلا به دیابت به ترتیب 30.2و 12.7و برای زنان به ترتیب 33.9و 13.1سال است. برآوردها نشان می دهد کاهش امید به زندگی در سن 50 سالگی برای زنان دیابتی 3.1 و برای مردان دیابتی 3.2 در مقایسه با همتایان غیردیابتی آنها است.
برآورده ها نشان می دهد کاهش امید به زندگی بدون ناتوانی برای مردان 8.2 سال و برای زنان 9.1 سال است. زنان مبتلا به دیابت سالهای بیشتری را نسبت به مردان بطور مطلق زندگی می کنند و نسبت سالهای بیشتری از زندگی خود را از سن 50 سالگی با ناتوانی می گذرانند (61 درصد)، برای مردان دیابتی این آمار 58 درصد است، برای زنان غیر دیابتی 40 درصد و مردان غیر دیابتی 38 درصد می باشد.
در سن 50 سالگی، سالهایی که فرد با ناتوانی زندگی می کند بر اساس تخمین حدود 60 درصد از کل LE برای افراد دیابتی و حدود 40 درصد از LEکل برای افراد غیردیابتی است.
نویسندگان مقاله می گویند: عواملی در بروز کاهش DFLE در افراد دیابتی نقش دارند که از جمله می توان به عوارض عروق خونی (سبب کاهش بینایی و مشکلات حرکتی وقطع عضو می شود) وهمچنین عواملی مانند کاهش عملکرد مغز با افزایش سن اشاره کرد. آنها می افزایند: کاهش قابل توجه DFLEدر این گزارش، نگرانی درمورد بار دیابت را در دهه های آتی افزایش می دهد و بر انجام مداخلات پیشگیرانه از ناتوانی این افراد تاکید دارد، شواهد بدست آمده نشان می دهد که کاهش توده ی ماهیچه ای وقدرت بیماران دیابتی ممکن است با بهبود داروهای تحریک کننده ی انسولین بهبود یابد.
درسال 2012 در مطالعه ی AHEADمشخص گردید که مداخلات سختگیرانه ی شیوه ی زندگی با تمرکز بر کاهش وزن و فعالیت فیزیکی، موجب کاهش میزان عدم توانایی فیزیکی تا 50 درصد درمیان افراد بالغ دچار اضافه وزن و چاق دیابتی می شود. با این حال به تحقیقات بیشتری برای کشف سایر مکانیسم ها(برای مثال مکانیسم مرتبط با چاقی یا فقدان فعالیت فیزیکی) که منجر به ناتوانی درافراد دیابتی می گردد، نیاز داریم.
این مطالعات به ابداع استراتژیهایی برای پیشگیری و کنترل ناتوانی درافراد دیابتی کمک می کند.
منبع : diabetestma.org
