نداشتن بچه این اذهان را یاد آوری میکند که شاید من نابارور هستم (که به عنوان یک نقص دیده می شود.) من باید تنها و غمگین باشم. کسانی که نمی خواهند بچه دار شوند, آنها یک گروه کاملا متفاوت هستند که هرگز بچه نمیخواهند بنابراین هیچ حسی ندارند و اصولا بچه هارا دوست ندارند
بچه ها شیرینی زندگی هر خانواده ای هستند، برای آشنایان تان فهمیدنش سخت است که چرا نمی خواهید بچه دار شوید -هر چند که هر دلیلی می تواند داشته باشد-، بیشتر اوقات والدین تان به شما می گویند “کی می خواهید برای من یک نوه بیاورید؟” یا “منتظر چی هستید؟ پنج ساله که ازدواج کردید!” و از این قبیل جملات، ولی آنها خانواده (یا دوستان) شما هستند! دلسوزی برای خواسته های خانواده، در حالیکه مصرانه روی تصمیم تان ایستادگی کنید بسیار سخت است، اما امیدواریم که این چگونه به شما کمک کند.
1-به خاطر داشته باشید خانواده تان شما را دوست دارند.
اگر چه سوالات و سرزنش های نهایی می تواند پس از مدتی آزار دهنده باشد، اما دلیل سرزنش کردن شما این است که خانواده تان شما را دوست دارند و بهترین ها را برای شما می خواهند. این نکته را پیش از هر چیز در ذهن خود قرار دهید و همیشه آن را مرور کنید.
2-استوار بمانید.
اگر نمی خواهید که تا 25 سال آینده به سوالات در این مورد پاسخ دهید، پس باید بر روی انتخاب تان یکدنده باقی بمانید.
به همسرتان بگویید که او هم همین تصمیم را بگیرد و روی آن تصمیم باقی بماند (دلیل عملتان را مستقیم و صریح بگویید و روی تصمیم تان پافشاری کنید).
پیچ و تاب دادن ماجرا و نگفتن مستقیم صحبت های خود به آشنایان باعث این می شود که آن ها فکر کنند روزی حرف خود را پس می گیرید و بیشتر شما را سوال پیچ می کنند، حرف خود را رک بگویید، مثلا بگویید “می دانم که شما قبول نمی کنید و یا درک نمی کنید که چرا، ولی ما تصمیم گرفته ایم که هیچ بچه ای نداشته باشیم، اگر تصمیم خود را عوض کردیم مطمئن باشید که همه را خبر می کنیم”.
3-فقط اگر می خواهید، دلیل بیاورید!
دلایل شما برای تصمیم تان متعلق به خودتان است، فقط زمانی این اطلاعات را بگویید که واقعا احساس کنید که مشکلی نیست و راحت هستید که این اطلاعات را برای دوستان یا خانواده تان فاش کنید، اگر نمی خواهید، خب این کار را نکنید! نیاز ندارید که به هر کسی نظرتان را ثابت کنید.
4-به آن ها اجازه دهید که ناراحت و یا ناامید شوند.
شاید شما آخرین فرزند باشید، از این رو شاید خانواده تان امید داشتند که توسط شما نام خانوادگی شان به نسل دیگری منتقل شود، اگر شما بچه ای ندارید، نسل خانواده تان توسط شما از بین می رود، این کار فشارهای زیادی روی شما و آرزوهای برباد رفته ی زیادی را برای خانواده تان به همراه دارد.
یا اگر فرض کنیم یک دختر باشید که نمی خواهید به هیچ وجه مادر شوید، جدا از اینکه دلایل شما چه هستند، والدین شما دوست دارند که بچه شما را مانند خودتان وقتی که بچه بودید، بزرگ کنند.
پس به خانواده تان اجازه دهید غمگین شوند، برای خسارتی که به آنها وارد شده (بله، این برای آنها یک نوع خسارت است)- شما تنها عضو خانواده نیستید، اگر ارزش خانواده تان را بسنجید، می فهمید که آن ها حق دارند غمگین شوند، تصمیم شما روی آن ها تاثیر دارد، شما می توانید تصمیم بگیرید که هر طور مناسب می دانید زندگی کنید.
علاوه براین، اینکه آن ها غمگین می شود، دلیل نیست که شما برخلاف خواسته تان مادر شوید.
5-به یاد داشته باشید، برای بچه دار نشدن حتما نباید به توافق گروهی برسید.
اگر بین زن و شوهر اختلاف بر سر اینکه بچه دار شویم یا نه وجود دارد، نظر آنکه می گوید بدون بچه زندگی کنیم باید پذیرفته شود، زیرا بچه ها باید با مهربانی بزرگ شوند و در خانه ای پرورش یابند که در آنجا راحت باشند،آنها را بخواهند و گرامی شان بدارند.
6-محتاط باشید و به تمام پیشنهادات توجه کنید!
اگر شما نسبت به بچه دار شدن بی احساس هستید و یا تنها عضو باقیمانده خانواده هستید، به شما صدمه ای وارد نمی شود اگر به حرف های دیگران گوش بدهید، مگر اینکه یک نقص مادرزادی و یا جنون داشته باشید.
ممکن است پیشنهادات خوبی از طرف خانواده برای انتقال نام خانواده به نسل های بعدی وجود داشته باشد.
اگر یک دختر هستید و خانواده تان اصرار دارند که برای شان نوه بیاورید، این شرایط هم برای شما و مخصوصا برای خانواده تان سخت است، (همه دختران بچه میخواهند! پس اگر شما نمی خواهید این حق را به آن ها بدهید که دوران سختی را می گذرانند) و آنها انواع و اقسام پیشنهادات را برای ترغیب کردن شما به میان بیاورند، شما مجبور نیستید هرموقع که گرد هم جمع شدید و بحث کردید این کار را انجام دهید، ولی حداقل صادقانه به حرف هایشان گوش دهید و به پیشنهادات شان توجه کنید.
این کار باعث می شود که آن ها در طول زمان احساس صدمه کمتری کنند و حداقل بدانند که تمام تلاش شان را در این زمینه کرده اند.
هر کاری می خواهید بکنید، فقط به یاد داشته باشید که این زندگی شماست، نه دیگران، و آنها هیچ مسئولیتی در قبال فرزندان شما ندارند، این شمایید که این کار را انجام می دهید.
منبع-http://phow.ir