پولیپ بینی معمولا با حساسیت یا آسم همراه است و در ابعاد کوچک حتی ممکن است علامتی از خود نشان ندهد و به درمان خاصی هم نیاز نداشته باشد. ولی پولیپ‌هایی که ابعاد بزرگ‌تری دارند ممکن است خروجی سینوس‌ها را مسدود کنند.
با تجمع مخاط در سینوس‌ها، احتمال عفونی شدن آن وجود دارد که معمولا مخاطی متراکم، غلیظ و بی‌رنگ داخل بینی و گلو هستند که در بسیاری از افراد مبتلا به پولیپ بینی دیده می‌شود. پولیپ بینی معمولا به دنبال التهاب مزمن یا سابقه خانوادگی شکل می‌گیرد.
پولیپ بینی را نباید با التهاب استخوان بینی که بافت کناری بینی را تشکیل می‌دهد، اشتباه گرفت. پولیپ برخلاف التهاب استخوان بینی، در لمس دردناک نیست.
علائم هشداردهنده
از جمله علائم پولیپ بینی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
انسداد و گرفتگی بینی، عطسه، ترشح پشت حلق، آبریزش بینی، درد صورت، کاهش حس بویایی و در موارد شدید از بین رفتن بویایی، کاهش حس چشایی، خارش دور چشم و عفونت‌های مزمن. بسیاری از افراد مبتلا به پولیپ بینی دچار آبریزش بینی، عطسه و ترشح پشت حلق هستند و حدود 75 درصد آنها با کاهش حس بویایی مواجه می‌شوند. بسیاری از مبتلایان نیز علائمی مشابه آسم از قبیل خس‌خس، عفونت‌های سینوسی و حساسیت به انواع بو، گرد و خاک و مواد شیمیایی از خود نشان می‌دهند. شمار کمی از آنها نیز حساسیت شدید نسبت به آسپرین و رنگ زرد دارند. افرادی که پولیپ بینی دارند، بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به عفونت سینوسی قرار دارند. از سوی دیگر، وقتی پولیپ بزرگ می‌شود، به استخوان‌های بینی فشار وارد می‌کند و پل بینی را پهن می‌کند که روی شکل بینی تأثیر می‌گذارد.
چه کسانی مستعد پولیپ بینی هستند؟
پولیپ بینی ممکن است در هر سنی رخ دهد ولی افراد بیشتر در سن بالای 40 سال به این عارضه مبتلا می‌شوند. از سوی دیگر، پولیپ بینی در مردان دو برابر زنان تشکیل می‌شود و در موارد نادر کودکان زیر ده سال را نیز مبتلا می‌کند. علاوه بر این، آبریزش بینی، عطسه و خارش نیز افراد را در معرض ایجاد پولیپ قرار می‌دهد. این عارضه در یک سوم مبتلایان به آسم ایجاد می‌شود ولی پولیپ تنها در 2 درصد مبتلایان به حساسیت‌های فصلی به وجود می‌آید.
راهکارهای درمان
در بیشتر موارد، پولیپ‌های بینی به درمان‌های دارویی یا جراحی پاسخ می‌دهند. اولین گام برای درمان پولیپ بینی، استفاده از اسپری کورتیکواستروئیدی بینی است. در بسیاری موارد، چنین درمانهایی می‌تواند پولیپ را کوچک کند یا حتی از بین ببرد.
در سایر موارد، یک دوره یک هفته‌ای استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند «پریدنیزون» ضروری است. در صورتی که علت زمینه‌ای پولیپ مانند حساسیت یا عفونت تحت کنترل درنیاید، پولیپ ممکن است مجددا عود کند. بنابراین، می‌توان با استفاده از اسپری‌های کورتیکواستروئیدی از بازگشت آن جلوگیری کرد. از سوی دیگر، مصرف آنتی‌هیستامین‌ها و ضد احتقان‌ها تأثیر کمی در کنترل رشد پولیپ دارند. ولی برخی پزشکان از تجویز این داروها برای کنترل حساسیت مبتلایان و با تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت‌های زمینه‌ای قبل از مصرف درمان‌های کورتیکواستروئیدی استفاده می‌کنند.
درمان‌های جراحی
گاهی پولیپ بینی به حدی بزرگ می‌شود که باعث انسداد راه هوایی می‌شود و استفاده از اسپری‌های کورتیکواستروئیدی بینی در درمان آن موثر است. در این موارد، جراحی گزینه مناسبی می‌تواند باشد. درمان‌های جراحی اغلب به طور آندوسکوپیک انجام و از این طریق، پولیپ بینی خارج می‌شود.
منبع: webmd
چاردیواری ضمیمه روزنامه جام جم
