بعلل مختلف تعریق شبانه از طریق آزمون های مختلف و بررسی تاریخچه پزشکی قابل تشخیص است. برخی از شرایط شناخته شده مرتبط با تعریق شبانه از این قرارند:
یائسگی: گرگرفتگی در دوران یائسگی می تواند همراه با تعریق شبانه خود را نشان دهد و البته این یک علت بسیار شایع در زنان است.
تعریق ایدیوپاتیک: وضعیتی است که بدن در آن بدون هیچ علت پزشکی قابل شناسایی تعریق می کند. تعریق بیشتر در کف دستها، کف پاها، زیر بغل، پوست سر و صورت رخ می دهد. در بعضی افراد، این مشکل در بین اعضای خانواده مشترک است و به همین دلیل احتمالا عامل ژنتیک نیز دخیل است. تعریق بیش از حد معمولا برای اولین بار در سن کمتر از 25 سالگی خود را نشان می دهد، ولی در عین حال ممکن است در هر سنی علایم آن بروز کند. مردان و زنان معمولا به یک نسبت مبتلا می شوند. این اختلال، شایع بوده و 3 نفر از هر 100 نفر را مبتلا می کند.
عفونت: سل عفونت بسیار شایع مرتبط با تعریق شبانه است. اما عفونت های باکتریایی مانند اندوکاردیت یا التهاب دریچه های قلب، استئومیلیت یا التهاب در استخوان ها و آبسه باعث تعریق شبانه می شوند. تعریق شبانه همچنین می تواند یکی از نشانه های ابتلا به اچ آی وی باشد.
سرطان: عرق کردن شبانه یکی از علائم برخی از سرطان ها است. رایج ترین انواع سرطان در این رابطه عبارتند از سرطان لنفوم. البته در این افراد همراه با تعریق، کاهش وزن غیر قابل توضیح و تب نیز رخ می دهد.
داروها: مصرف برخی از داروها با تعریق شبانه در ارتباط است. داروهای ضد افسردگی یک نوع رایج هستند. 8 تا 22 درصد از مصرف کنندگان این داروها گزارش داده اند که دچار تعریق شبانه می شوند. داروهای کاهنده تب مانند آسپرین و استامینوفن نیز می توانند باعث این علامت همراه با گر گرفتگی شوند.
هیپوگلیسمی: افت قند خون نیز منجر به عرق کردن در شب می شود. افرادی که در حال استفاده از انسولین هستند و یا داروهای دیابت را دریافت می کنند، با بروز هیپوگلیسمی دچار عرق می شوند.
اختلالات هورمونی: تعریق و گرفتگی را می تواند با چند اختلال هورمونی مانند فئوکروموسیتوم (توموری که معمولا در مرکز غدد فوق کلیوی ایجاد می شود)، سندرم کارسینوئید (مجموعه علائم به دنبال برخی از تومورهای کارسینوئید منتشر شده در آپاندیس، رکتوم، ریه و …) و پرکاری تیروئید مرتبط دانست.
شرایط عصبی: به طور غیر متداول، شرایط عصبی از جمله اتونومیک دیس رفلکسی (در اثر یک تحریک در پائین سطح ضایعه نخاعی)، اختلال استرس پس از سانحه، سکته مغزی و نوروپاتی اعصاب اتونوم ممکن است باعث افزایش تعریق در شب شود.
www.webmd.com
آوای سلامت
