مکانیسم های زیادی وجود دارد که موجب می شود گرم کردن در بهبود اجرا موثر باشد. بروکس (1997) پنج فایده اصلی برای گرم کردن نام برده است:
1. گرم کردن نیازهای متابولیکی را افزایش می دهد.
افزایش سوخت و ساز بدن موجب افزایش انتقال میوگلوبین به عضلات در حال فعالیت و مصرف اکسیژن می شود و در نتیجه اجرای جسمانی کارآمدتر و موثرتر خواهد شد.
2. از تجمع اسید لاکتیک و خستگی زود هنگام جلوگیری می کند.
در گرم کردن جریان خون به عضلات افزایش می یابد و در نتیجه اکسیژن و مواد غذایی بیشتری در اختیار عضلات قرار می گیرد و مواد دفعی از جمله اسیدلاکتیک با سرعت بیشتری از عضلات خارج می شود.
3. دمای عضلات به تدریج افزایش می یابد.
گرم کردن نارنجی بدن موجب افزاش قابلیت کشش عضلات و در نتیجه کاهش احتمال آسیب به بافت های نرم مثل عضله و غلاف آن و کاهش کشیدگی بیش از حد می شود. این مورد به ویژه برای ورزش هایی که به دامنه حرکتی بیشتری در مفصل نیاز دارند مفید است. علاوه بر آن گرم کردن عضلات کارایی مکانیکی عضلات را از طریق کاهش مقاومت چسبندگی افزایش می دهد.
4. سرعت انتقال پیام های عصبی افزایش می یابد.
اجرای مهارت های حرکتی در دمای بالاتر به دلیل افزایش سرعت انتقال پیام های عصبی بهبود می یابد. سرعت انقباض و استراحت عضله نیز بیشتر می شود. در ورزش هایی که به هماهنگی، زمان عکس العمل و چابکی نیاز است از این ویژگی گرم کردن سود برده می شود.
5. در گرم کردن مشکلات عضلانی و قلبی- تنفسی قبل از حاد شدن در حین تمرین اصلی یا مسابقه نمایان می شود.
برخی از مشکلات جسمانی و بیماری های مزمن در گرم کردن شناخته می شود که این مورد در ورزش های با شدت بالا بیشتر تاثیر دارد.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
