سرد کردن به حرکات و فعالیت های سبک بعد از تمرین یا مسابقه گفته می شود. انجام حرکات نرمشی مثل چرخاندن دست ها و فعالیت های سبک مثل دوی آهسته، پس از تمرین متوسط یا شدید به منظور کاهش عوارض تمرین توصیه می شود. سرد کردن معمولا 5 تا 10 دقیقه طول می کشد و با هدف برگرداندن وضعیت دستگاه های بدن به وضعیت قبل از تمرین و خارج کردن بدن از شرایط تمرین و آماده کردن بدن برای زندگی عادی انجام می شود.
دو نوع سرد کردن وجود دارد که هر کدام برای ورزشی خاص مناسب است: سرد کردن فعال و غیر فعال.
فرق آن ها در شدت فعالیت است. سرد کردن فعال دارای شدت بیشتر و شامل دوی آهسته و پیوسته است در حالی که سرد کردن غیر فعال دارای شدت کمتر و شامل راه رفتن و حرکات نرمشی درجا است. گاهی اوقات در سرد کردن فعال تمرین اصلی با شدت کمتر ادامه می یابد.
سرد کردن فعال یا غیر فعال با توجه به نوع تمرین انجام می شود. در ورزش هایی که بین 30 ثانیه تا 5 دقیقه طول می کشد مثل دوهای 200 یا 400 متر، انرژی آن ها عمدتا از طریق گلیکولیز بی هوازی تامین می شود. اسید لاکتیک یکی از محصولات گلیکولیز بی هوازی است که افزایش آن عامل خستگی عضله به شمار می رود. به منظور سرد کردن بدن در این گونه ورزش ها از سرد کردن فعال- شامل دوی نرم- استفاده می شود. سرد کردن فعال به صورت انجام دوی نرم و پیوسته سرعت دفع اسید لاکتیک را افزایش می دهد.
در ورزش های کمتر از 10 ثانیه مثل پرش ها و پرتاب ها و ورزش های بیشتر از 5 دقیقه مثل دوهای بیش از 3000 متر که در آن ها اسید لاکتیک به مقدار ناچیزی تولید می شود سرد کردن غیر فعال پیشنهاد می شود. هدف از سرد کردن غیر فعال به کار انداختن تلمبه عضلانی جهت کمک به دستگاه گردش خون است تا سریع تر به وضعیت طبیعی خود
باز گردد.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
