هدف از سرد کردن، باز گردندان بدن به حالت اولیه به معنای پایین آوردن تدریجی ضربان قلب و متابولیسم ورزشکار است که در حین فعالیت افزایش یافته بود. بدن با سرد کردن فرصت می یابد دما، ضربان قلب، جریان خون و تنفس را به تدریج به حالت طبیعی برگرداند.
بروکس چهار فایده اصلی برای سرد کردن نام برده است:
1. کمک می کند که اسید لاکتیک سریع تر دفع شود و در نتیجه خستگی کاهش یابد.
اسید لاکتیک بعد از تمرین شدید در عضلات تجمع می یابد و باعث خستگی عضله می شود اما سرد کردن سرعت دفع اسید لاکتیک را افزایش می دهد. با انجام حرکات نرمشی بعد از تمرین علاوه بر اسید لاکتیک مواد زاید دیگر مثل Co2 سرع تر از طریق شش ها دفع می شود.
تحقیقات نشان داده است سرعت دفع اسید لاکتیک هنگام سرد کردن از طریق دوی نرم و طولانی سریع تر از سرد کردن از طریق دوی منقطع و شدید است. به همین دلیل به ورزشکاران توصیه می شود بعد از تمرین تناوبی و با شدت بالا، به جای استراحت و نشستن یا تمرین تناوبی، تمرین تداومی و پیوسته (دوی نرم و آهسته) انجام دهند.
2. با افزایش بازگشت وریدی خون از سیاهرگ های عضلات به قلب، ضعف و سرگیجه احتمالی بعد از تمرین را کاهش می دهد.
بعد از توقف تمرین اصلی خون در سیاهرگ های عضلات جمع می شود و به قلب، شش ها و مغز نمی رسد که ممکن است ضعف و سرگیجه ایجاد کند و در وخیم ترین حالت منجر به غش کردن شود. اما حرکات سبک بعد از تمرین ممکن است در بازگشت خون به قلب موثر باشد تا به قلب فشار کمتری آید و آثار منفی تجمع خون در عضلات
کاهش یابد.
سرد کردن به صورت فعالیت نرم و سبک متعاقب تمرینات سنگین باعث می شود تلمبه عضلانی فعالیت کند و خون در اندام ها به ویژه پاها تجمع نکند و از این طریق کمک
می کند تا جریان خون به تدریج به حالت طبیعی برگردد. تلمبه عضلانی عبارت است از انقباض و انبساط عضلات که باعث می شود خون از سیاهرگ های عضلات به قلب هدایت شود. اگر انقباض و انبساط عضلانی (سرد کردن) بعد از تمرین شدید انجام نشود حالتی شبیه واریس در عضلات پدید می آید و سرعت گردش خون و در نتیحه اکسیژن رسانی به سلول ها کاهش می یابد.
3. احتمال کوفتگی عضلانی بعد از تمرین را کاهش می دهد.
با اجرای حرکات کششی، تا حدودی گرفتگی و انقباض عضلانی کاهش پیدا می کند و ممکن است در کاهش دردهای عضلانی ناشی از تمرین و کوفتگی عضلانی تاخیری موثر باشد.
4. به کاهش آدرنالین خون کمک می کند.
سرد کردن همراه با کاهش تدریجی شدت تمرین در کاهش اثرات منفی کاتکولامین ها (اپی نفرین و نوراپی نفرین) و آدرنالین موثر است. ترشح این هورمون ها در تمرین افزایش می یابد و بدن را برای افزایش فعالیت آماده می سازد. توقف یک باره تمرین فشار زیادی به قلب و دستگاه گردش خون وارد می سازد زیرا هنوز میزان این هورمون ها در خون بالا است. در نتیجه اگر بدن را بعد از تمرین و مسابقه سرد نکنید فشار خون افزایش می یابد خون کمتری به قلب بر می گردد. حجم ضربه ای کاهش می یابد و احتمال کوفتگی تاخیری بعد از تمرین افزایش می یابد.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
