کافئین توسط ورزشکاران به عنوان یک داروی کمکی نیروزا مصرف می شود. کافئین با دو مکانیسم کارایی ورزشی را افزایش می دهد:
این دارو از طریق تاثیر روی سیستم اعصاب مرکزی موجب بالا رفتن آگاهی ذهنی و کاهش حالت خواب آلودگی و خستگی می شود.
همچنین از دو طریق قدرت عضلت مخطط را که در ورزش بیشتر به کار گرفته می شوند افزایش می دهد با بالا ردن سطح AMP حلقوی در درون سلول های عضله نفوذ پذیری این سلول ها را نسبت به کلسیم افزایش می دهد و با ورود کلسیم به درون سلول های عضلانی قدرت انقباضی آن ها زیاد می شود کافئین با افزایش دادن مصرف اسیدهای چرب در حین فعالیت موجب افزایش ذخیره گلیکوژن در عضلات می شود و طبعا هر چه مقدار ذخیره گلیکوژن عضله بیشتر باشد به همان اندازه خستگی در حین ورزش کمتر احساس می شود. بنابراین کافئین در ورزش های استقامتی دارای اثر مثبت بوده و کارایی ورزشکار را از طریق کاهش خستگی و افزایش قدرت عضلات مخطط بالا می برد و به همین دلیل بیشتر در رشته های دو و میدانی به خصوص دو استقامت، دوچرخه سواری، فوتبال، بسکتبال و ورزش های آبی مصرف می گردد و این اثر کافئین در فعالیت های کوتاه مدت و قدرتی دیده نمی شود و اگر توسط ورزشکاران دو سرعت و وزنه برداری مصرف گردد روی کارایی و قدرت ورزشکار تاثیر چندانی نخواهد گذاشت. کافئین حدود 30 دقیقه پس از مصرف و متابولیزه شدن از راه ادرار دفع می شود.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
