روش دوپینگ خونی بدین ترتیب است که چند روز قبل از مسابقه ورزشکار به ارتفاع بلندتری برده می شود و به علت بلندی و کاهش فشار اکسیژن خون شریانی ماده ای به نام اریتروپوتئین آزاد می شود این ماده که در حقیقت نوعی هورمون است در فرد بالغ عمدتا توسط کلیه ها تولید می شود. بدین ترتیب تولید گلبول های قرمز که عمل انتقال اکسیژن را به عهده دارند زیاد می شود تا اینکه اکسیژن رسانی به بافت های بدن مختل نگردد. در این حال که تعداد گلبول های قرمز زیاد شده است از ورزشکار حدود یک لیتر خون می گیرند و آن را غلیظ و منجمد می کند و آن را نگه می دارند و درست پیش از مسابقه همین خون دوباره به بدن ورزشکار تزریق می شود. در نتیجه این عمل ظرفیت
اکسیژن گیری خون تا 20 درصد افزایش می یابد و به علت افزایش اکسیژن رسانی شخص دیرتر خسته می شود. بنابراین دوپینگ خونی ذخیره اکسیژن بدن را زیاد می کند و در نتیجه کار دوندگان مسافتهای طولانی و دوچرخه سواران را آسان می کند.
گفته می شود که با 3 هفته اقامت و تمرینات ورزشی در ارتفاعات بلند می توان اثری همانند دوپینگ خونی ایجاد کرد. این نوع دوپینگ که امروزه خیلی کم و یا اصلا دیده نمی شود بیشتر در رشته های ورزشی دو و میدانی به خصوص دوهای استقامت، دوچرخه سواری و ورزش های آبی مورد استفاده قرار می گیرد زیرا در این رشته ها بیش از
رشته های ورزشی دیگر اکسیژن گیری خون اهمیت دارد و همان طور که قبلا گفته شد در این روش که قدرت اکسیژن گیری ورزشکار را افزایش می دهد انبار و تزریق مجدد آن به فرد خطرات عمده ای را به دنبال دارد از جمله: هپاتیت یا ورم کبد، احتمال ابتلا به بیماری ایدز و افزایش خاصیت چسبندگی خون و لخته شدن با توجه به اینکه نیمه عمر بعضی از فاکتورهای انعقادی کوتاه است.
این مطلب توسط مجله پزشکی دکتر سلام تهیه شده است. استفاده از آن فقط با ذکر منبع دکتر سلام(hiDoctor.ir) مجاز می باشد
